“Is er alweer een verslag?” krijg ik als vraag van de wederhelft. Een vraag die de afgelopen jaren om de zoveel maanden werd gesteld en me telkens het angstzweet op, en een siddering door mijn lijf bezorgde. Met een verslag werd namelijk een status update bedoeld van mijn faillissement in 2013 en dat was een ervaring waarbij ik een half jaar van mijn leven kwijt ben geraakt vanwege stress, schaamte en vooral machteloosheid.
Mijn bedrijf (10 man groot en 9 jaar oud) draaide mooie projecten voor kleine en hele grote klanten en we groeide elk jaar weer door, maar in 2013 ontstond er een cashflow probleem (ondernemers zullen dit wel herkennen #bijdebakker) vanwege facturen die niet of veel te laat werden betaald en/of facturen die nog niet verstuurd konden worden omdat het werk nog net niet af was. Een krediet krijgen in die tijd bij de bank bleek onmogelijk als bedrijf (zonder schulden of leningen) en hebben we na een rollercoaster aan “opties” de moeilijkste beslissing van ons leven moeten maken en voor het personeel gekozen door de stekker eruit te trekken zodat zij geen loon zouden missen. Geheel niet wetende wat er dan op je af (kan) komen staat 24 november 2013 de curator op de stoep en begint systematisch en met uiterste precisie mijn leven, en dat van mijn gezin op zijn kop te zetten, 500 woorden zijn te kort om allemaal te vertellen wat er is gebeurd maar tot de dag van vandaag denk ik dat ik beter behandeld zou worden als ik iemand had verkracht of vermoord. Het enige waar we schuldig aan waren was dat we jarenlang kei- en keihard gewerkt hebben en alles in dat bedrijf hadden gestopt. Failliet gaan in Nederland is een hel als kleine ondernemer en ik ben financieel alles, maar belangrijker nog emotioneel een groot deel kwijt van wie ik was.
Nadat mijn curator (een bijzonder nare man #correctievanderedactie) van een flat was gestapt werd het wat rustiger en heb ik geen contact meer gehad met mijn huidige. Al 3 jaar leef ik in onzekerheid wat men gaat verzinnen om alsnog onbehoorlijk bestuur en/of paulianeus handelen (zoek maar op) aan te tonen zodat ze aan mijn huis kunnen komen, en in zo’n verslag staat dat dus allemaal beschreven.
“Is er alweer een verslag?” vraagt ze nog een keer, en ik start de computer op om te kijken. Zowaar staat er een verslag. 10 maanden na de vorige staat er weer een verslag en ik download deze met zweet in mijn handen. Dit is het laatste verslag staat er… “het faillissement wordt voorgedragen voor opheffing.” Wait whut… staat dat er echt?! Na een paar keer lezen valt er een last van mijn schouders en het zwaard van Damocles verdwijnt boven mijn hoofd. Dit was #mijnmoment van 2016.
Dit verslag werd uitgegeven in april en tot vandaag heb ik nog niks vernomen over de uiteindelijk afhandeling.
Ik ben Tjarko Rikkerink, 42 jaar. Papa van Tye en Gryts en trots vriendje van Geertje. Eigenaar Silverback Coding wat custom online software maakt, verkoop panty’s online, til af en toe wat olympische gewichten en dans Lindy Hop.
Wat een opluchting. Heftig om te horen hoe zoiets gaat!
Been there, done that and did’nt like it….
Heel herkenbaar. Begon voor mij in 2009 en eindigt 31 december dit jaar met de aflossing laatste termijn van een DK van 25k. Laatste loodje van een loodzwaar proces.
P.s. ik heb NOOIT een bericht gehad van de uiteindelijke afhandeling…..
Bizar inderdaad, ondernemerschap zou men juist moeten bevorderen! Fijn dat je nu ‘vrij’ bent
Phoe he, je moet er niet aan denken. En wat een vreselijke onzekerheid. You’re still standing proud! Gelukkig maar.
Letterlijk de schouders eronder zetten, uitstoten en doorpakken. Olympische herkenbaarheid.?! Je hebt maar één doel om voor te gaan.! Daar kan niemand je van af houden. !
Ik kende het verhaal natuurlijk al. Maar het blijft me verbazen dat zoiets als werken/ondernemen ook je privéleven zo overhoop kan gooien, wanneer je overgeleverd bent aan de Nederlandse ‘instanties’. Op een rustig 2017!
Wat Martijn zegt. En ik kende je verhaal ook al, maar doordat je het zo hebt ‘samengevat’ voel ik die druk… Op naar 2017!
Zo dan.. Wat zullen jullie uitkijken naar een heerlijk en ondernemend 2017!
Je bent een ondernemend mens in hart in nieren Tjarko. Kijk vooruit, en geniet van het moois dat jij hebt samen met je vrouw. Respect hoe je hier mee door gegaan! Ik wens jullie alles best!
*Boks* en *hug* ouwe! Jullie hebben het gered. Voorwaarts!
Jeetje Tjarko, wat een verhaal. Waarschijnlijk een dooddoener maar: What doesn’t kill you….. Een mooi 2017 voor jou. Het is je gegund! X
Je mag ongelooflijk trots zijn, en nu je vrij bent van deze zorgen.. een heerlijk en ondernemend 2017 gewenst! Mooi moment Tjarko X
Been there done that, vreselijk en zo herkenbaar, bedenk altijd dat je je best hebt gedaan, sterkte want dit soort trauma’s slijten langzaam.
Heftig. En moedig dit te delen, Tjarko. Maar als je naar je eigen gezinsfoto kijkt, is weer duidelijk wat ’t belangrijkste is….
Dank je wel voor de mooie en lieve reacties! Onwards en op naar 2017!!