Elja Daae

Mijnmoment 2012: parting is such sweet sorrow

2012 was een heftig jaar voor mij en mijn gezin. Stom om te zeggen misschien, want alles gaat ons juist heel goed. Dus waar heb je het over, wetende dat zoveel mensen kampen met financiële tegenslagen en gezondheidsproblemen? En toch, je hebt alleen jezelf als referentiekader.

We zijn deze zomer van de VS verhuisd naar Turkije (Istanboel) voor het werk van F. Prachtige kans natuurlijk weer. Maar o jee o jee wat is het toch heftig om opnieuw te beginnen. Ik was erg gelukkig in mijn vorige woonplaats, had er fantastische vrienden waar ik veel om ben gaan geven, een fijn huis, een leuke buurt, leuke school, een betrokken community. Het moeilijkste was afscheid nemen. “Parting is such sweet sorrow”, aldus het gezegde. En zo is het ook.

Mijn moment 2012 was de middag en avond op mijn lokale strandje (“Lighthouse Beach”) aan Lake Michigan op 3 juli. Met onze vriendengroep naar het 4th of July vuurwerk kijken (omdat het tegen Chicago aanligt waar de 4e groots vuurwerk wordt afgestoken, vindt het vuurwerkfestijn in de omgeving op 3 juli plaats). ‘smiddags al verzamelen om te zwemmen, dan pizza als picknick (met in limonadeflessen het strand op gesmokkelde wijn). Vriendin P. die net als altijd een tafel, stoelen, servies, glazen en heerlijk eten meeneemt. Als het donker is samen met duizenden mensen het vuurwerk zien dat boven het water wordt afgestoken.

En weten dat je je vrienden voorlopig niet meer zult zien. Dat je leven zal veranderen. Een mooi moment, vol dankbaarheid voor die vriendschappen en je gezin en de tijden die je beleefd hebt. En een verdrietig moment, wetende dat het opnieuw een breekpunt is in je leven.

Mijn zakelijke moment was een paar weken geleden, vlak voor de start van het eerste Frankwatching webinar. Het webinar stond ‘aan’, spreker Jarno en het hele team op standby, de eerste deelnemers zien inloggen. Dat moment net voordat ik voor het eerst de microfoon op ‘unmute’ ging zetten om iedereen welkom te heten. Maanden naar toegewerkt met een heleboel mensen. Erg spannend, en erg mooi om iets dat je samen met collega’s bedenkt dan opeens werkelijkheid te zien worden.

4 gedachten over “Elja Daae”

  1. Elja, wij leven met je mee (online dan he). Blijf mooie blogs schrijven, ook als er rimpels zijn. Of juist als er rimpels zijn. Ik “zie” je bij #blogpraat in het nieuwe jaar!

    Henk

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven