Zondagochtend 27 juni, Warmond, ’t Joppe. Prachtig water, nog een beetje mistig, met uitzicht op molens, koeien, bomen en ganzen, en je daar dan onderdeel van voelen: dat was mijn belangrijkste moment van het afgelopen jaar. Het was de eerste keer dat ik meedeed met een groep openwaterzwemmers. Of misschien was het echte moment de elfde minuut dat ik aan […]
Zwemmen voor je leven Lees verder
Mijn moment van 2019 kwam ergens halverwege augustus. Ik was met mijn gezin (mijn man F. en onze drie zoons) op vakantie in Cornwall. En ik was gestresst. Supergestresst. Misschien kwam het doordat we eerder dit jaar ons huis hadden verbouwd, 2 maanden op meerdere plekken hadden gewoond en nog een tijdelijke garagebox hadden die nog steeds opgeruimd moest worden.
Sommige momenten gaan natuurlijk niet alleen over jezelf. En dan is het lastig om ze te delen, vind ik. Zo was het ook voor Mijn Moment van 2017. En daarom twijfelde ik of ik het wel moest publiceren. Ik kan je wel vertellen wanneer het was: 17 november. En dat ik die dag niet snel zal vergeten, omdat we die
“Het is een jaar van grote verandering, althans, dat gaat het worden.” Dat schreef ik vorig jaar, op deze site. En zo is het ook gegaan. Ik sloot op 31 december een zakelijk hoofdstuk af en begon opnieuw. Letterlijk. Ik wist niet zeker of en hoe ik mijn geld ging verdienen, dit jaar. Ik had alleen mijn plannen en
Dit jaar is het makkelijk om dat ene moment aan te wijzen. Het is een jaar van grote verandering, althans, dat gaat het worden. We schrijven het weekend van 18 juli. We kregen vrienden te lunchen. Ik maakte het favoriete lunchgerecht van mijn vriendin: menemen. Een Turks ontbijtgerecht, pittig roerei met paprika en tomaat. Het was, al zeg ik het
Het Moment van het afgelopen jaar was 28 juli 2014 toen we ons met het hele gezin inschreven in onze nieuwe, Nederlandse gemeente. Na bijna 8 jaar in het buitenland verhuisden we terug naar Nederland met ons gezin, waarvan twee leden überhaupt nog nooit in Nederland hadden gewoond. Wat het me geleerd heeft, die verhuizing en eigenlijk het hele jaar,
Vandaag is het zo ver: de verhuizers komen alles inpakken. Na twee jaar Turkije en in totaal 7,5 jaar buitenland verhuizen we terug naar Nederland. Van de week zat ik nog even wat foto’s op mijn computer in mapjes te zetten en backups te maken. Ik keek door twee jaar aan foto’s en realiseerde me dat er iets niet klopte.
Herinneringen | Elja Daae Lees verder
Jaren lang blogde ik onregelmatig. In een jaar had ik 30 artikelen, zoiets. Ieder artikel, of ik dat nou schreef voor mijn eigen blog of voor Frankwatching, was een soort showcase. Kijk mij nou veel weten. Kijk mij nou interessante dingen denken. Laat mij jou nou eens vertellen hoe het zit. Die artikelen moesten kloppen. Ze moesten goed zijn. Ze
Ik blog, dus ik besta Lees verder
Hoewel ik iedere dag blog en hoewel ik op mijn blog ook echt wel deel wat me bezig houdt, heb ik het moment dat dit jaar het belangrijkst voor me was, daar niet gedeeld. Het was november. Het was al laat. Ik lag in bed. Thuis, in Istanboel. Het licht was al een tijdje uit maar ik kon niet slapen.
Mijnmoment 2012: parting is such sweet sorrow 2012 was een heftig jaar voor mij en mijn gezin. Stom om te zeggen misschien, want alles gaat ons juist heel goed. Dus waar heb je het over, wetende dat zoveel mensen kampen met financiële tegenslagen en gezondheidsproblemen? En toch, je hebt alleen jezelf als referentiekader. We zijn deze zomer van de VS
