Dinsdag 15 januari 2019 schudde ik onze koning en koningin de hand en wenste ik hun een gelukkig nieuwjaar. Uitgenodigd door Erik Gerritsen, de secretaris-generaal van het ministerie van VWS, vanwege het werk dat we doen om meer betrokken buurten te krijgen met mijnbuurtje.nl. Een mooi moment, dat mijn moment werd door de lading die het had.
Toen ik klein was woonden we tegenover mijn oma. Al zolang ik me herinner dronken we op zondagochtend koffie bij haar. Samen met de rest van mijn (grote, Brabantse) familie. De ouders zaten rond de tafel, de kinderen speelden daaromheen, achter of buiten. Ik kwam er erg graag. Maar zelfs als kind was ik me ervan bewust dat die zondagen een einddatum zouden hebben. Daarom zat ik vaak op de divan die naast de tafel stond te kijken naar oma, maar ook naar de inrichting van de woonkamer. Ik keek, deed mijn ogen dicht en probeerde dan te visualiseren hoe haar kamer eruitzag. Daarna deed ik mijn ogen open en checkte ik of ik alles goed in mijn hoofd had geprent.
Er hing niet veel aan de muur, maar er was één ding dat heel centraal hing. Dat was de oorkonde die mijn opa had gekregen bij het lintje dat hij ooit had ontvangen. Ik kan me niet herinneren dat ik het daar ooit met mijn oma over heb gehad, maar voor mij was het een teken van grote trots.
Ook mijn ouders waren heel koningsgezind. Mijn moeder maakte altijd extra mooie etalages in onze winkel met Koninginnedag en als kind deden we druk mee aan activiteiten. Nadat het defilé geweest was natuurlijk, want de televisie stond daar bij uitzondering ook overdag voor aan. En wij aten oranje tompoezen.
Mijn vader werd ziek voordat het bij ons opkwam een lintje voor hem aan te vragen. Stom, want ik weet dat hij er waarde aan had gehecht en hij had er zeker genoeg voor gedaan om het te verdienen.
Het was daarom best emotioneel toen ik de uitnodiging voor de nieuwjaarsreceptie van ons koningshuis kreeg. Papa zou zo ontzettend trots zijn geweest. Op het handgeschepte papier stond mijn naam. Gelukkig maakte mijn moeder het wel mee. En zij was trots voor twee.
Ik ben Hanneke van Stokkom. Samen met mijn collega’s werk ik via mijnbuurtje.nl aan meer betrokken buurten. Over mijn bezoek aan ons koningshuis schreef ik een verslagje. Je leest het hier: mijnbuurtje.nl/mijnbuurtje-nl-op-nieuwjaarsreceptie-koninklijk-huis/
Wat een prachtig verhaal. En zo liefdevol over je Opa en Oma. Kan me voorstellen hoe bijzonder je bezioek aan ons koningshuis was. Fijne jaarwisseling! -Ilse
‘Dat die zondagen een einddatum zouden hebben’ ‘En zij was trots voor twee’ dit moment verbindt wat was aan wat nu is. Liefde voor elkaar. Dichtbij huis.
Wat prachtig verwoord Hanneke…..
Wens jou en je naasten en natuurlijk iedereen van Mijn Buurtje een heel goed 2020 toe. Groetjes Elly
Ontroerd was ik toen ik je mooie woorden las. Zo liefdevol geschreven. Precies zoals ik je ken. Ik wens je een mooi jaar toe met al je dierbaren.
Een waardige opvolging van jullie familietrots
Dank voor jullie lieve reacties!