Harmke Oudenampsen

Een witte stoel die mij aan het eind van die zomerse zaterdagmiddag de rust geeft die ik zoek. Als ik in de zachte kussens zak valt alles van me af. Frederike biedt me een glas wijn aan en door mijn tranen heen moet ik lachen: we lijken de Gooische Vrouwen wel. Ik meestal niet, zij eigenlijk altijd wel.

Dat is mijn moment van 2013, het besef dat het prima is ergens anders mijn rust te halen. Vorig jaar ben ik Mijn Moment geëindigd met het klimmen van de weg omhoog.

Helaas zijn we dit voorjaar keihard naar beneden gevallen, toen de chronische rugpijn van mijn man Dick verergerde. Zijn leven wordt steeds kleiner en daarmee het mijne ook. Volgens onze huisarts krijgen de meeste stellen pas met een chronische ziekte te maken na hun zestigste. Hun hele omgeving is dan in rustiger vaarwater beland. Wij zitten in de spits van het leven. Om ons heen raast iedereen door en wij blijven achter.

Tot dit jaar zag ik zijn ziekte als ons probleem: samen uit, samen thuis. Dit jaar leer ik dat het zijn probleem is. Ik kan hem niet helpen en hij bevestigt dat: “Als ik pijn heb ben ik liever alleen.”

Ik mag dus weer tijd voor mezelf gaan nemen, maar hoe ga ik dat doen? De oplossing ligt bij mijn vriendinnen. Tijd voor een klein eerbetoon aan:

Frederike, die ik meerdere keren per week zie en altijd tijd heeft voor een vrolijke opmerking of misschien wel belangrijker: een kritische noot.

Anita, die met haar wijze woorden de hele situatie in het juiste perspectief weet te zetten. Marjon die een gezellige sfeer creëert, maar vooral goed kan luisteren.

Gerdien die altijd begrip heeft en het vuur op het juiste moment opstookt, in de tuin uiteraard.

En Petra die ondanks haar eigen ellende, attenter is dan ooit.

Met alle vijf ben ik al meer dan 20 jaar bevriend, maar dit jaar hebben ze voor mij meer betekend dan in welk ander jaar ook. Met een lach en een traan. Door er te zijn als het moeilijk was.

2014 wordt spannend. In januari gaan we meteen los als de rug van Dick wordt vast gezet. Hij moet een jaar revalideren, maar heeft dan wel voor het eerst in vier jaar kans op een pijnvrij leven. Eerlijk gezegd weet ik helemaal niet meer hoe het voelt om samen gezond te zijn. Carrière, prestigieuze opdrachten en spannende vakanties heb ik niet gemist. Samen genieten van het leven wel. Ik verheug me op een goede afloop eind 2014. Dat lijkt nu nog heel nog ver weg, maar we krijgen in ieder geval een kans.

Dat is bijzonder genoeg.


Harmke Oudenampsen, journalist en storyteller in video & trainingen social media met mijn onderneming MediaShot, freelancer bij het NOS Journaal. Ik woon in Lochem met Dick, mijn 9-jarige dochter Kris, 7-jarige zoon Beike en 5-jarige zoon Pom.

video: http://www.youtube.com/user/HarmkeMedia

mediashot: http://www.mediashot.nl/home.html

nos: http://nos.nl/

15 gedachten over “Harmke Oudenampsen”

  1. Soms wordt je leven beperkt tot een heel klein gebied, maar binnen dat gebied blijkt een heel grote diepgang en betekenis aanwezig. Zoals je zelf al zegt, vriendschap bijvoorbeeld, en de kleine dingen die wezenlijker en tijdlozer zijn dan al wat voorbij raast. Veel geluk en liefde Harmke en Dick.

  2. ‘Zorg eerst voor jezelf, anders kun je niet voor een ander zorgen.’ Klinkt logisch en is dat ook. Betekent niet dat dit altijd makkelijk is. Mooi hoe vriend(inn)en hierbij kunnen helpen. Veel geluk, liefde, rust en ontspanning, Harmke.

  3. Indrukwekkend levensverhaal. Hopen op een goede revalidatie van je man en ga (uiteraard) door met samen genieten van het leven! Op naar 2014.

  4. Mooi Harmke, wat fijn dat je toch zulke lieve vriendinnen om je heen hebt! Ik hoop oprecht dat je straks weer lekker kunt gaan genieten van jullie mooie gezin..

  5. Mooi, herkenbaar verhaal. Helaas ervaren wij iets soortgelijks, alleen ben ik de gene met de chronische rugklachten. Ik hoop ooit geholpen te kunnen worden, maar kan me een jaar revalideren even niet permitteren. Dank voor het delen en veel succes en sterkte in 2014.

  6. Avatar foto
    Hermien Marsman

    Lieve Harmke, een mooi moment! Je moet het zelf doen maar dat kun je niet alleen. Soms wil je even leunen en soms zelfs even gedragen worden! En het mooiste is dat jij, door alle ‘ellende’ heen, zelf ook mensen helpt, inspireert en steunt!

  7. Harmke…wat goed en sterk van je dat nu ook zelf durft door te leven, zo krijg je energie om 2014 samen te knokken.
    Ik wens je een liefdevol en goed nieuw jaar toe…blijf vertrouwen in de medici en in elkaar houden.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven