Hélène Garssen

Je weet nooit wanneer hij gaat komen. Soms komt hij al om zes uur ’s ochtends, als de jongste naar mijn bed trippelt en in mijn oor fluistert. Dan zorgt hij voor een glimlach en blijft hij de hele dag als een vlinder hangen in mijn buik. Een vlinder die energie geeft. Soms doemt hij op tijdens een vergadering en raak ik een beetje van de kook van zijn plotselinge verschijning.

Jazeker, het is altijd weer een verrassing op welk moment de Vraag van Vandaag opduikt. Maar het is zó glashelder dat hij het weer is. Hij inspireert, verrast, verbaast, beangstigt en ontroert vooral. Hij brengt mij altijd in beweging en duikt op de meest bijzondere momenten op. Hij laat mij nooit in de steek.

Tijdens die bewuste novemberavond zie ik hem niet aankomen. Ik zit met mijn gezin rond de tafel, bij de warme kachel en we hebben allemaal een dampend bord vol eten voor onze neus. Op het moment dat ik met de punt van mijn scherpe mes wil snijden in het vel van een rundersaucijsje, gaat de mond van mijn zoon open. Daar komt ‘ie. “Mam, wat vind jij van kweekvlees?”.

Er volgt een klein moment van kortsluiting. Ik zie een visioen van een zuurstokroze smurrie. Ik stop met snijden en kijk mijn zoon aan. “Moet dat nu, schat? Mag ik eerst even van mijn stukje vlees genieten?” Maar daarmee laat een Vraag van Vandaag zich niet temmen. Hij neemt bezit van je. Hij brandt op je lippen. Hij moet gesteld worden. “Kom op nou mam, wat vind je er dan van?”

Natuurlijk laat ik me vervolgens meevoeren op de stroom van een amusante en soms verhitte discussie die zich rondom de Vraag ontvouwt. Vriendlief bemiddelt, wikt, weegt al onze argumenten en zit gelukkig vooral met mij op één lijn.

Een belangrijke vraag voel je vaak niet aankomen. Hij kan je compleet uit het veld slaan maar hij kan ook een maandenlange euforie veroorzaken. Natuurlijk gaat de belangrijkste van 2017 niet over kweekvlees maar over iets van volstrekt andere orde. Het is een vraag die MIJN MOMENT veroorzaakt, dat zich afspeelt op een zomeravond eind augustus in Zeeland tijdens weekend met familie.

Ik ben terug op de hotelkamer en vind het wel welletjes. Het is al laat en het was een fijne lange dag geweest waarop we hadden gewandeld, getafeld en gezwommen. Plotseling hoor ik mijn vriend zachtjes maar resoluut iets zeggen. “Laten we nog een stukje gaan lopen. Alleen met ons vijven. Een blokje om!” In gedachten zie ik ons vierkante hotelgebouw voor me. Het is een blokje. Zuchtend stem ik in.

Maar het werd geen blokje om. Vriendlief wil graag naar het strand. Er ligt namelijk een brandende vraag op zijn lippen. Als ik voor de duinen nog wat tegenstribbel omdat ik me afvraag waar dit in hemelsnaam allemaal goed voor is (ik heb nog steeds géén idee), zie ik in zijn ogen direct dé Vraag. Die wordt uitgesproken: “Wil je met mij trouwen?” En daar buitelt die vlinder weer in mijn buik. “Ja!!” We trekken in de schemering nog een sprintje naar het strand.

Ik ben Hélène Garssen (@Helenegarssen), ik geniet van mijn drie kinderen en van de liefde van mijn leven, Martin. Ik werk als marketeer bij uitgeverij Vakmedianet voor verzekeringsplatform am: www.amweb.nl