Josje Feller

Vervelende complimentjes

In januari ging ik een lang weekend naar het Boost Your Business weekend in De Berghut in Oostenrijk. Op mijn 22e (nu 24) heb ik samen met mijn lief Vrouw&Passie Magazine opgezet; zonder budget of ervaring en ik merkte dat het tijd was om ‘mijn business te boosten’. Tijdens het weekend kreeg ik continue complimenten van de lieve mensen daar die het zo knap vonden dat ik een eigen magazine had, op mijn 17e ondernemer was geworden, op mijn 19e de houtfabriek van mijn vader in Litouwen had overgenomen toen hij overleed en ook nog op mijn 21e moeder was geworden.

Ik kwam erachter dat ik me geen houding wist te geven door die complimenten en dat ik het eigenlijk heel vervelend vond. Dit was gewoon wie ik was, wilde lekker onopvallend mezelf blijven en juist werken aan de toekomst. Tegelijkertijd vond ik het stom van mezelf dat ik de complimenten niet gewoon kon ontvangen. Wat suf, het zat me echt dwars.

Totdat twee bijzondere mensen tegen mij zeiden: je moet je verhaal gaan vertellen, het podium op, net zoals ons. Bij het idee alleen al kreeg ik een rood hoofd en plakhandjes. Ik? En wat ga ik dan zeggen? Maar na het weekend hadden ze me overtuigd en een paar weken later werd ik gebeld of ik het podium op wilde.

Mijn moment

Mijn moment was toen ik voor het eerst mijn verhaal vertelde bij Stand Up Inspiration. Eigenlijk was het heel leuk en het klopte. Ja, met rood hoofd en zenuwen. Inmiddels heb ik afgelopen jaar zo’n 30 keer op een podium gestaan en elke keer gebeurt er hetzelfde: ik word overspoeld door complimentjes en lieve reacties. En iedere keer voelt dat weer raar. Tot een paar weken geleden. Ik weet nu waarom ik mijn verhaal vertel (naast het feit dat ik inmiddels door heb dat mensen er veel mee kunnen). Ik ben zo. Dit ben ik en ik kan anderen daarmee helpen. En zo is het bedoeld; dat je vanuit je eigen, pure zelf zijn, kunt doen wat je echt wilt. Ja, ik ben nou eenmaal een idealist en inderdaad ‘anders’ dan de meeste van mijn leeftijd. En ja, ik denk dat we de wereld met elkaar veranderen als we allemaal gaan doen wat we écht willen doen. Dat is geen businessmodel; dat is wie ik ben en dat mag er nu gewoon zijn. Sinds dit inzicht is er rust en is ieder compliment een motivatie om nog meer mensen in te laten zien dat je nu gewoon moet gaan doen wat je écht wilt.

Ik hou ook vooral van vooruitkijken. In 2013 komt mijn boek uit, zet ik een soort bank op voor mensen die geld nodig hebben om hun dromen waar te maken (om zo samen te ontdekken dat je vaak zonder geld ook veel kunt doen) en ga ik mijn droom om een woonboerderij te verbouwen en een soort co-creatieplek van te maken om dingen mogelijk te maken met elkaar, met de wereld delen.

10 gedachten over “Josje Feller”

  1. Prachtig geschreven Josje, mijn complimenten. En ik vond je op SUI echt super stoer. Wist niet dat dat de eerste keer was, was gewoon heel natuurlijk. Dank voor het delen, je bent een prachtig mens, daar kun je trots op zijn.
    Liefs Sjoukje

  2. Trots……………… en als ik het als woordwaterval bij 1 woord laat zegt dat denk ik genoeg. Ik reken er op dat we, door samen op te lopen, we volgend jaar op deze dag bij dezelfde vraag geen keuze kunnen maken uit de aaneenschakeling van mooie momenten (die niet perse een hoogtepunt hoeven te zijn……………..) die 2013 ons heeft gegeven. Je bent en blijft mijn inspirator! LIeve groet, Veronique

  3. Josje, wat een openhartig en mooi verhaal. DOEN straalt er bij jou vanaf – dat inspireert me en neem ik mee op mijn reis. Succes!

  4. Helemaal niet raar hoor. juist stoer! Gewoon doen wat je echt zou willen doen, echt een voorbeeld voor velen. Succes met al je mooie plannen!

  5. Ja, helemaal jij! Precies verwoordt zoals alleen jij dat kan! Ik bof je af en toe irl te ontmoeten en altijd weer even lekker bij te kunnen praten. Gaan we gewoon mee door! ‘k Wens je alle succes voor 2013 en dat al je wensen in vervulling mogen gaan!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven