Lisanne van der Vaart

Mijn moment van vorig jaar? Mijn chronische Lyme diagnose. Sindsdien ben ik druk bezig geweest met behandelingen, die zijn pittig. Ik heb veel te veel onplezierige momenten beleefd en heb mijn jaar vooral in bed doorgebracht.

In september begonnen we met een nieuwe behandeling, mijn lichaam kon de antibiotica niet meer aan. Heftig, vond ik, dat mijn lijf het écht niet aan kon. Wat nu? Injecties met bijengif.

Door alle teleurstellingen in behandelingen door de jaren heen heb ik geleerd om niet meteen een gat in de lucht te springen wanneer iets lijkt te werken. Maar het leek iets te doen. Na een paar weken durfde ik dat ook uit te spreken, de behandeling werkte. Een gelukkiger moment dan dat besef en dat kunnen uitspreken bestaat niet. Na tien jaar ziek zijn en alsmaar zieker worden is dat het ultieme.

Het gaf mij het gevoel dat ik de hele wereld aan kan.

Dus, ik wilde naar Amsterdam om daar ‘gewoon even wat dingen te halen’. Ik durfde nog niet alleen, want voorheen had ik regelmatig last van momenten dat ik mijn bewustzijn ineens verloor. Mijn vriend (nu ex) had het een maand daarvoor uitgemaakt, maar hij wilde nog met me mee naar Amsterdam, gewoon even winkelen. We zijn nog goed bevriend gelukkig!

Ik zat in de trein, het is vanaf Den Helder een uur en een kwartier reizen naar Amsterdam, we kletsten aan een stuk door. Ik stapte uit de trein en liep het centrum van Amsterdam in. Misschien was het niet te zien, maar ik was heel erg blij. Het voelde magisch om daar weer rond te lopen.

Lopen met weinig pijn. De drukte verdragen. Geen rolstoel nodig hebben. Reizen met de trein. Kunnen genieten van een tripje, in plaats van heel veel stress krijgen van de drukte. Dus dat deed ik, genieten.

Tussendoor vertelde mijn ex rustig over een nieuwe vriendin, dates en nog meer details die ik je zal besparen.

Een normaal persoon zou misschien in tranen uitbarsten na zulke ontdekkingen, maar het maakte me niet uit. Dat was zo’n miezerig klein stukje van mijn dag, dat wat ik deed en wat ik kon was veel groter. Dáár was ik door overweldigd. Ik kon wandelen, winkelen, gewoon even op en neer. Het voelde alsof ik heel normaal was!

Inmiddels gaat het weer iets minder goed, maar nog steeds beter dan ervoor. En het went ook, dat het zo goed gaat. Maar dat moment, die dag, die zal ik niet gauw vergeten. Het doet me er steeds weer aan herinneren dat juist ook de dingen die zo simpel lijken vol met magie kunnen zitten.

Ik ben Lisanne van der Vaart, op dit moment drieëntwintig jaar oud en woon in Den Helder. In het dagelijks leven ben ik ondernemer, ik blog op Lisanneleeft.nl, mijn mind- en lifestyle blog. Daarnaast houden mijn Lyme behandelingen me ook aardig bezig.