Lisanne van der Vaart

Het begon allemaal zo’n drie weken voor Kerstmis. Op weg naar waarschijnlijk een van de grootste veranderingen in mijn leven. Hoe dan ook, was het een van de grootste dingen die ik in mijn leven heb gedaan. Inmiddels was ik al een tijd gestopt met werken en eigenlijk gestopt met… alles. Er was weinig meer, op mijn bed, de wc […]

Lopen voor Lisanneleeft. Wie wil dat nou? Ik ben al ruim elf jaar ziek, en ik kan je vertellen: als je weinig contact meer hebt met de buitenwereld voel je je alleen. Alsof je geen vrienden hebt. Zo voelde dat voor mij altijd, tot mijn moment van afgelopen jaar, Lopen voor Lyme. Mijn ouders besloten me op te geven voor

Mijn moment van vorig jaar? Mijn chronische Lyme diagnose. Sindsdien ben ik druk bezig geweest met behandelingen, die zijn pittig. Ik heb veel te veel onplezierige momenten beleefd en heb mijn jaar vooral in bed doorgebracht. In september begonnen we met een nieuwe behandeling, mijn lichaam kon de antibiotica niet meer aan. Heftig, vond ik, dat mijn lijf het écht

Vorig jaar schreef ik over mijn dagelijkse lichtpuntje (klik hier): het schrijven van blogposts, daar reactie op krijgen en iets kunnen betekenen. Ondanks dat het met mijn gezondheid niet lekker ging, want eigenlijk ging ik al acht jaar steeds verder achteruit. Ik heb last van weinig energie tot hevige pijnen, een soort epileptische aanvallen, spierslapte, niet meer goed kunnen praten

Dit jaar was er eentje die compleet anders liep dan ik had verwacht. Al ruim acht jaar, sinds mijn dertiende, ben ik chronisch ziek. Ik heb in die acht jaar zeker niet stil gezeten, ik heb mijn Havo diploma gehaald, ik had een fijne tijd met vrienden, en na de Havo ben ik voor een paar uurtjes in de week