Marco Raaphorst

“Ontken het niet langer, loop er niet meer voor weg, maar zet die deur open. De deur naar het onbekende.”

Het was het stemmetje in mijn hoofd dat van tijd tot tijd sprak.

Ik was altijd heel dienstbaar geweest. Voor anderen. Als gitarist, als arrangeur, als medecomponist, als man van de techniek en als mens. Veelzijdig en buigzaam. Zonder enig spoor van gemakzucht. Geen half werk van mij. Het leerde mij hoe anderen muziek maken. Het verruimde mijn blik. Het groeide soms uit in vriendschap. Het leerde me hoe het ook anders kan of hoe het juist niet moet. Soms was ons samenspel prachtig, maar nooit was het helemaal van mij.

En dan is het ineens 2018, we zijn in Paradiso, Amsterdam. Mijn dochter verkoopt merchandising, t-shirts, cd’s en vinyl. Het is haar eerste keer in Paradiso en mijn tweede keer als muzikant. Als dienstbare muzikant voor een gelegenheidsformatie met Henk Hofstede, Fay Lovsky, Hans Croon, Bob Schimscheimer, Pieter Bon, Tom America, Bob Gaulke (New York) en Marcos Kuzka Cunha (Brazilië).

Na het gelegenheidsconcert in Paradiso zoeken de muzikanten hun vaste bands weer op, behalve ik want ik heb geen vaste band meer.

Vroeger zat ik in de Tilburgse band MAM. Toen die band er in 1995 mee ophield stortte ik me op live optredens als gitarist. Ik was de studio wat beu geworden na de lange perfectionistisch “opnieuw, opnieuw, opnieuw” opnamesessies voor ons het laatste MAM album Look: Nederlands!

Het duurde ff (kuch… 25 jaar!) voordat ik terugkeerde naar waar het voor mij ooit mee begonnen was: zelf liedjes schrijven, zelf opnemen, zelf spelen en zelf zingen. Gewoon ik in m’n uppie met een 4-sporen-cassetterecorder met veel ruis.

Ik luisterde naar wat oude demo’s en vond een refreintje hier, een coupletje daar en plakte zo de songs in elkaar. Sommige ideetjes waren wel meer dan 13 jaar oud. En natuurlijk moest ik nieuwe melodielijnen en akkoorden bedenken. Dingen schrappen. Teksten verzinnen. Componeren let heel nauw, een nootje veranderen kan een wereld van verschil maken. Maar mij hoor je niet klagen, in mijn thuisstudio voel ik me als een vis in het water. Ik kan alles zelf doen op mijn laptop zonder ruis.

Gezongen met misschien wel de hardste g van Nederland. Ik kom niet voor niets uit Den Haagggg.

“Man koester de tijd

Dit is jouw leven”

Uit ‘Toen al te lang’, een van de zes songs van mijn EP Thuisreis waar ik heel erg trots op ben! Omdat ik de deur naar het onbekende wagenwijd open heb gezet.

—

Marco Raaphorst maakt muziek, geluid en een podcast https://marcoraaphorst.nl