Hij vraagt nog vaak waar ze is, want ook dat is hij vergeten. Ooit woonden zij hier samen in hun droomhuis aan de Maas, maar na zijn een na laatste verhuizing stond het jaren leeg. Wij luchtten het en ruimden op. Maar het stond leeg. Drie jaar terug maakte mijn lief kennis met mijn dorp. Het was een zwoele zomeravond […]

Door Corona is 2021 een somber jaar geworden, tot het volgende voorbij kwam dat ik graag met jullie deel. Ik maak al zo’n elf jaar professioneel films en in die jaren is er heel veel veranderd en dat vind ik geweldig. Verandering is voor mij de brandstof waarop ik functioneer. Ik ben autodidact en enorm leergierig en precies dat zorgt

Het is januari 2021. Het huurcontract van ons pand in Sluis loopt af eind februari 2022. Dan zitten we daar 10 jaar. Je moet een jaar vooraf je contract opzeggen anders is dat automatisch weer met vijf jaar verlengd. En net op dat moment zien we op de site van de lokale makelaar dat onze absolute droomlokatie te huur komt

Breek de ketting niet. Een tijdloos advies dat elke productiviteitscoach je zal geven. Hou vol. Kom opdagen. Elke dag weer. Ook al heb je geen zin. Ook al zit de dag niet mee. Bouw de gewoonte om elke dag te werken aan jezelf. Ik heb dit jaar geleerd dat deze platte tip echt werkt. Ik schrijf 20 jaar online. Als

Eerste rij in deze shitshow, zit de reisbranche naast evenementen, horeca, etc. Begin januari vertelde ik over het perspectief vanuit GetYourGuide.com, wereldwijd platform voor onvergetelijke reiservaringen, op het virtuele travel congress. Van 100% groei naar €0 omzet in luttele weken was een distopische ervaring. Reizigers voor tientallen miljoenen compenseren terwijl bigtech aanklopt om hun rekeningen te innen. De ware aard

“We moeten met de eerste kabelbaan naar boven!” Al drie dagen lang herhaalt mijn vrouw dit mantra. “De eerste kabelbaan!” “Ja hoor. Maar eerst nog even een dagje suppen.” We zijn, zoals elke zomer rond augustus, in Zwitserland. Het land waar zij is opgegroeid. We verblijven in een jeugdherberg aan het meer van Thun in het kleine dorpje Leissigen. We

2021 was het jaar waarin ik 50 werd. Toen ik jong was kon ik me daar geen voorstelling bij maken. Net zoals ik me nu nog niet echt een voorstelling kan maken bij mijn tachtigste. Niet waar mijn leven dan staat. Wie van mijn dierbaren er nog zijn en of ik er überhaupt zelf nog ben. Met dat ouder worden

“Waar moet u naartoe?” vraag ik. “Daarheen. Ik woon verderop in de straat.” zegt de man met de aktentas. Nietsvermoedend was hij van kantoor naar huis vertrokken. Hij vertelde dat hij al honderden meters had gelopen. Steeds verder bezweet, want het was broeierig heet die dag. De ontzetting maakte zich van mij meester. Want bij ons had de storm flink

Grenzen verleggen. Die neiging ben ik mee geboren en daar ga ik ook mee dood. Mijn moeder zegt al jaren (lees: decennia) dat het er niet uit te slaan is. En toch kom ik af en toe momenten tegen waar ik diep moet graven om de grens daadwerkelijk te verleggen. Mijn moment van 2021 is zo’n moment. Begin 2019 ben

Ik wilde eerst overslaan. Alweer. Mijn Moment. Dat schreeuwt om emotie, heftige avonturen. Intens verdriet, onmogelijke liefdes. Het allerhoogst haalbare geluk. En ik? Ik beleefde ‘gewoon, een prachtig jaar’. De kinderen verlieten het nest. We verhuisden naar een mooie bovenwoning in het centrum van Bolsward. Geen hypotheek meer, geen schulden. Goeie banen. En nog altijd samen. Het is eigenlijk heel