Suzanne Unck

Eigenlijk weet ik nog steeds niet goed wat me bezielde toen ik in januari 2015 besloot dat ik best op donderdagochtend om 6.30 uur hardlooptraining in een groep kon gaan doen. Achteraf denk ik dat ik niet doorhad wat dat betekende. Anders had ik mezelf er vast van weerhouden: ‘Suus, hardlopen!. Ben je gek geworden? Ben je vergeten dat dat helemaal niets voor jou is? Jij met je onhandige bewegingen, gammele knieën en je gebrek aan doorzettingsvermogen?’ Hardlopen, dat was altijd iets van exen die marathons, Zevenheuvelenlopen en Dam-tot-Dammen liepen. Maar dat is toch niks voor mij?! Dus geen idee hoe het kwam, maar een half jaar lang trainde ik elke donderdagochtend voor ik naar mijn werk vertrok.

‘Maar als dit lukt, dan kan ik toch zelf ook best nog één keer per week een rondje lopen? Ik woon per slot van rekening midden in het bos.’ En voor ik het door had, rende ik twee keer per week. Ik. En ik kon het nog steeds niet geloven. Hardlopen is niets voor mij. Maar stiekem kreeg ik er plezier in. Ik maakte mijn eigen hardloop-playlist, volgde hardloopaccounts op social media en uiteraard had ik al enorm kekke hardloopschoenen gekocht. En een broek. En nog één. En een shirt. En sokken. Net echt.

En het moment kwam steeds dichterbij…

April 2015, weekend Londen. ‘Wat is er allemaal te doen dit weekend? Electric Run rondom het Wembley-stadion? Wat is dat? Vijf kilometer hardlopen in het donker met lichteffecten en DJ’s? Wauw… Maarreh: 5 km?! Dat lukt me toch nooit?’ Maar ik vond van wel. En ik rende, trainde en had er plezier in.

En toen kwam het moment: mijn allereerste loopje. Een 3 kilometerloop in het bos als mijlpaal op weg naar Londen. Als ik 4 euro betaalde, kreeg ik een medaille. En dat deed ik. En het lukte. Onafgebroken 3 kilometer hardlopen en met tranen van ontroering over mijn eigen prestatie (oké, een beetje pathetisch was het wel) nam ik de medaille in ontvangst. Wat ik nooit had bedacht, was me gelukt: ik was een hardloper.

En die Electric Run? Ook geweldig. De sfeer was goed, de locatie bijzonder en toch eindigde het met een teleurstelling. Na 3,8 km bleek de finish te zijn. Dat was 1,2 km te weinig! Maar gelukkig had ik de week ervoor mijn eerste echte 5 km gelopen. Toch zat het me niet lekker.

De afgelopen weken is mijn hardloopritme een beetje versloft. Koud en donker helpen niet. En mijn hardloopgroepje op de donderdagochtenden is gestopt. Om mezelf te motiveren, heb ik een nieuw doel gesteld: op 20 maart 2016 loop ik mijn eerste 10 km tijdens de Utrecht Science Park marathon (inderdaad, ik geloof het zelf nog niet echt…). Voor het KWF en jullie mogen me allemaal sponsoren.

medaille suzanneunck


Suzanne Unck (1972, 1.80m, WO, 030) houdt van leren. Daarom werkt ze als programmamanager Onderwijs & ICT bij de PO-Raad. Elke avond stelt ze zichzelf de vraag: wat heb ik vandaag voor het eerst gedaan?

Portretfoto: Katja Mali

9 gedachten over “Suzanne Unck”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven