Ai, dat doet pijn… Je weet het. Al vanaf dat ze geboren worden. Al vanaf dat je voor de laatste keer op het kleuterplein stond. Of bij de eindmusical van groep 8. Je weet het natuurlijk al lang. Dat er een keer een eind komt aan ‘onder je vleugels’ en ‘in jouw nest’. Aan ‘veel succes vandaag met je proefwerk’ […]
Zondagochtend, februari, kwart over acht. Ik rijd over een lege A1 naar Haarlem. Iedereen ligt nog in bed, het is koud. Ineens zoeft er van rechts een snelle Audi TT voorbij. Hij snijdt me bijna af, komt als een raket vanaf het tankstation de oprit af. Effe laten zien hoe hard hij kan. Lekker, dat snap ik goed. Maar belachelijk
Blij. Trots. Opgelucht. Het is weer gelukt! Het is iets in het gezicht van de mensen waar ik het aan zie. Begeisterung zouden ze in het Duits zeggen. Een mooie vertaling is er eigenlijk niet. Geestdrift? Enthousiasme? Bevlogenheid? Iets in het midden daarvan. Het gevoel dat je hebt als je geïnspireerd bent en in mogelijkheden en kansen gaat denken. Voor
Een engel met zachte witte kleine vleugels. Op 7 mei daalde hij neer in mijn leven. En het lukte hem. Of misschien lukte het mijzelf. Hij temde de draak. Tot die tijd was het hectisch geweest. Met in het begin van het jaar een nieuwe naam voor het bedrijf. Een naam die beter vertelt wat we doen. Niet eens echt
