Twee mensen, één team. Het is 5 april 2019, mijn vader is voor een onderzoek naar het ziekenhuis geweest. Ik wist wel van de afspraak, maar heb het niet als “urgent” in mijn hoofd gemarkeerd en denk er die dag dus eigenlijk helemaal niet over na. Hij belt terwijl we door een klein dorpje in de Rioja streek wandelen. “Uit […]
3 juli 2015. Mijn moeder is weer thuis. Na 180 dagen ziekenhuis en revalidatiecentrum loopt ze, fier rechtop aan de arm van mijn vader het huis weer binnen. Er gaat nog steeds niks vanzelf. Maar dankzij enkele compassievolle zorgverleners en vooral haar eigen vastberadenheid om bij ons te blijven is er weer een grote stap gemaakt. Maar ook ondanks een
Sinds ik in 2012 ben gestart met mijn eigen bedrijf probeer ik meer vanuit mijn gevoel te handelen. Dat is een lange termijn groeiproces merk ik want mijn 41-jarige motor hapert op dat gebied nog wel eens. Het is vooral het voortdurende perfectionisme wat mij weer parten speelt. Ik merk dat bij het publiceren van blogs en columns. Alles moet
Sarawak, Maleisisch Borneo. Het is 16 maart 2013 en ik kijk er al dagen naar uit: het Topspot foodcourt bezoeken in Kuching. De plek is eenvoudig te vinden. Gewoon richting de grote, lelijke rode neon kreeft die op het dak staat lopen. Via de betonnen wenteltrap aan de zijkant van de parkeergarage lopen we omhoog. Niet echt een inspirerende omgeving
Altijd en alleen handelen met het verstand. WTF met gevoel en emotie, dat is voor zwakkelingen. Achtendertig jaar lang is dat mijn handelswijze geweest. BAM! 2012 was nauwelijks begonnen en ik ging onderuit. Wie ben ik nou eigenlijk? Waarom voel ik geen grond onder mijn voeten? Als uit het niets kwamen er gedachten op over mijn afkomst. Ik ben geadopteerd
