Sarawak, Maleisisch Borneo. Het is 16 maart 2013 en ik kijk er al dagen naar uit: het Topspot foodcourt bezoeken in Kuching. De plek is eenvoudig te vinden. Gewoon richting de grote, lelijke rode neon kreeft die op het dak staat lopen. Via de betonnen wenteltrap aan de zijkant van de parkeergarage lopen we omhoog. Niet echt een inspirerende omgeving om een avond waar je zo naar uit kijkt te beginnen. Eenmaal op het dak begint het feest. Ik zie minstens 500 mensen die zitten te eten en daaromheen zo’n 30 eettentjes. Hele families, stelletjes en een paar verdwaalde toeristen lopen af en aan om eten te halen. Ondanks dat ik al vele foodcourts heb gezien, sta ik weer verwonderd te kijken. Wat is dit toch weer fantastisch om te zien. We gaan op ontdekkingstocht. Van elk eettentje bekijken we de etenswaar: groenten, veel soorten vis, kreeft en krab. Verser kan niet, de meeste vis zwemt namelijk nog. Eenmaal een plekje aan tafel gevonden blijkt er ook een menukaart te zijn. Dan hoef je niet op te staan om te kijken wat je wil bestellen. Best handig, mits je de lokale namen van de gerechten kent. We kijken op de tafel naast ons en zien daar een hoop lekkere gerechten staan. Terwijl we iets te nieuwsgierig blijven staren, kijkt er van die tafel een jongen op en lacht naar ons. Ik vraag wat de namen zijn van de gerechten die er zo lekker uitzien. Hij wijst het aan op de menukaart en nodigt ons uit om alles te proeven van hun tafel. Je kunt buitenlandse toeristen ook negeren, wat zal het jou kunnen schelen denk ik nog. De warmte en gastvrijheid van de mensen is onovertroffen. We eten, genieten en dwalen nog wat rond op het foodcourt. Eten hoort hier bij het leven en wordt gezien als de sterkste sociale functie die er bestaat. Het is leven om te eten en niet eten om te leven. Hét beeld van de avond is een klein jongetje met een stokje saté in zijn hand die ons minutenlang lachend staat aan te kijken.
Pas veel later dan die avond in maart voel ik echt wat deze avond voor mij heeft betekend. Samen met Anouk, reizen, de wereld ontdekken en genieten van eten. Dat is mijn thuis.
Ik wil voortaan niet alleen met mijn hoofd, maar ook direct met mijn gevoel gaan genieten van elke ervaring.
Ik ben Kim van Velzen (@kimvanvelzen). Ik ben ondernemer en adviseer organisaties in foodservice en horeca bij strategische trajecten in social business en content strategie. In het verbinden van mensen en het ontdekken van het bedrijfsverhaal ligt mijn kracht. Ik woon in Rotterdam, reis vrolijk etend door het leven en ben getrouwd met Anouk. kimvanvelzen.nl
Prachtig Kim, dat zeg ik altijd als mensen vragen waarom ik eten zo belangrijk vindt, dat zal mijn Indische achtergrond wel zijn. Leven om te eten en niet eten om te leven.
Mooi Kim, om te lezen hoe je inmiddels niet alleen jezelf, maar ook je plek in de wereld ontdekt hebt.
Genieten met je hart is veel meer dan genieten van je eten 🙂
Mooi Kim
Acccchhhhh….mooi geschreven! En ja.. daar wil ik ook naar toe!
Gelukkig gezond en zalig 2014! Samen met Anouk!
Mmmmm… die reisverhalen en reisfoto’s van jou…!!!
Kim, je bent echt een voorbeeld voor hoe ik in het leven zou willen staan. Het lijkt een ogenschijnlijk eenvoudige keuze, maar het vraagt om gedrevenheid, moed en vastberadenheid. Respect!
Bedankt allemaal voor jullie mooie reacties. Dat voelt goed! Op naar een prachtig 2014. Het is jullie allen zeer gegund!
Mooi, Kim! Ik ben het helemaal eens,. Gevoel. Realiseren. Genieten. En eten kan een mens gelukkig maken, of beter een geluksmoment geven. Op naar een heerlijk 2014!
Krijg er spontaan zin van om te reizen naar plaatsen met lekker eten! Mooi.