december 2014

Ik ruik naar zweet. Elke maandag. Angstzweet.Doe ik mijzelf aan. Want dit moet. Dit wil ik al vanaf dat ik zeven jaar werd. Vanaf het moment dat ik van mijn ouders een spiksplinternieuwe radio kreeg mét antenne, bandrecorder én microfoon. Ik maak radio! En dat is zo kicken….Hak! Ik beet in september de knoop finaal door en maak #UurvanPuur . […]

Foto: Peter van Hal 2014 was een extra bijzonder jaar. Natuurlijk is elk jaar van je leven bijzonder, in wat voor opzicht dan ook, maar 2014 was een extra bijzonder jaar. Tegenwoordig zijn relaties niet meer voor het leven. Waar je vroeger bijna vanzelfsprekend je hele leven bij dezelfde partner en werkgever bleef, is nu kort en flexibel de norm

2014 was, het lijkt bijna monotoon, weer een rollercoaster, wel eentje die wat mij betreft een mooie glimlach op mijn gezicht tovert. Op het moment dat ik dit schrijf zit ik aan de keukentafel van het nieuwe appartement dat ik sinds een week samen met Olga ben ingetrokken. Samenwonen met en ruimte voor onszelf en een werkkamer en aparte kamers

Mijn moment is een inzicht. Ik geloofde tot 14 januari 2014 in de kracht van positief denken. Ik gaf tot die dag mensen vaak het advies om ‘er in te blijven geloven’ of om ‘het positieve’ te blijven zien. Ik heb nooit ’tsjakka’ gezegd, maar het zat er vaak dicht tegenaan. Op die 14e januari zette het boek Smile or

Juni 2008. Ernest, Jip en ik hebben net een wandeling gemaakt in Monkey Forest. Nog druk napratend over de aap die Jip aan zijn broek trok (iets wat hij écht niet leuk vond) zitten we in een nabijgelegen cafeetje. De telefoon gaat. Het is Servaas, de broer van Ernest. Hij heeft nieuws over zijn zoontje Lennart die op dat moment

Het is een mooie dag, de zon schijnt tussen de hoge bomen. Ik sta in Sonsbeekpark, in het veld bij de Witte Villa, en kijk uit over Arnhem. In m’n hand heb een zwarte leren lijn. Aan de andere kant van die lijn zit Goliath, ons Jack Russel-hondje die zijn naam eer aan doet. Tot zover niks bijzonders. Wat wel

Dit had een fantastisch ondernemersverhaal kunnen zijn over groei, plat organiseren en het werken met geweldige collega’s. Dat verhaal kent buitengewone momenten en een hoogtepunt in Spanje (video). Maar dat verhaal is niet mijn moment van 2014. Mijn moment concentreert zich op een Frankrijk-zomervakantie-vrijdag. En vrijdag klinkt als een normale dag, maar dat was het niet. Dit was een heel

September 1986Er komt een nieuw meisje op m’n lokale volleybalclub spelen. Ik was onder de indruk maar in die tijd helaas nog te jong om ‘normaal’ tegen haar te praten ☺ . Een paar jaar zaten we op dezelfde club, en ‘kenden’ we elkaar niet echt. Onze levens gingen een eigen kant op. September 2000Ik fietste op de gracht in

Ze heeft rijles mijn dochter… een baantje, zit op het VWO en weet precies wat ze wil. Ze wil zo snel mogelijk het uit huis, haar eigen plek, het zelf regelen. Ze heeft het altijd druk, traint met haar Basketball team, coached een team met kleintjes en past tussendoor ook nog op. Ze wil goede cijfers halen en haar CV

Vorig jaar had ik een vliegende start van mijn carrière als zelfstandig presentatrice. Dat ik als opvolger van Eva Jinek het programma WNL Op Zondag mocht presenteren, was fantastisch en mijn moment van 2013. Dit jaar werd ik in de zomer bedankt voor mijn diensten daar. En vervolgens gevraagd om het wekelijkse nieuwsprogramma WNL Op Zaterdag op NPO Radio 1