Het lijkt een doodgewone woensdagochtend. Ik kijk op de klok, de wijzers tellen 5.15. Normaal gesproken zou ik me nog een paar keer omdraaien. Maar het gebonk wordt luider en mijn hart klopt sneller; vandaag is mijn wekker een op het raam tikkende giraf. Het is een lang gekoesterde droom die uitkomt, slapen in de Giraffe Manor in Nairobi. Een […]
Eindeloze gastvrijheid en pure dankbaarheid Lees verder
20 februai 2020. Ik sta ergens in een houtzagerij op een dik uur rijden vanaf Riga. Ik rook avonduur en sta nu, op de sterfdag van mijn opa, tussen de houtsnippers. Terwijl de rest van het gezelschap alweer buiten staat, sta ik tussen de joekels van een boomstronken, een brok in mijn keel weg te slikken. En dan, heel voorzichtig,
2016 was niet mijn jaar. Ik kan het mooier proberen te maken dan het was, dat is me het afgelopen jaar online behoorlijk goed gelukt al zeg ik het zelf. Mijn jaar begon met de behandeling van het voorstadium baarmoederhalskanker. Een relatief eenvoudige behandeling, maar wat heb ik me er in vergist. Zowel fysiek als mentaal. Ik zat mezelf ontzettend
Het is woensdagavond 25 november, ik zit met zes van mijn dierbaarste vrienden aan tafel. Setting: restaurant 5&33, iedereen draagt iets glimmends zoals ik had gevraagd. Ondanks dat er 2 schitteren in afwezigheid vanwege ziekte, is de avond zo goed als compleet. Er wordt gelachen, gegeten, gedronken. Mijn vrienden kennen elkaar slechts van mijn verhalen, hoogste tijd voor een kruisbestuiving
Ieder jaar rond november/december kijk ik bewust terug naar de voorgaande maanden. In mijn hoofd alles nog eens meemaken. De reizen, de ontmoetingen, de kansen, de dromen. En de minder leuke momenten nog eens de revue laten passeren. Op basis van die reflectie probeer ik een conclusie voor mijzelf te trekken, wat kan ik beter anders doen, wat heb ik
