Sabine de Witte

2016 was niet mijn jaar. Ik kan het mooier proberen te maken dan het was, dat is me het afgelopen jaar online behoorlijk goed gelukt al zeg ik het zelf. Mijn jaar begon met de behandeling van het voorstadium baarmoederhalskanker. Een relatief eenvoudige behandeling, maar wat heb ik me er in vergist. Zowel fysiek als mentaal. Ik zat mezelf ontzettend in de weg en had moeite met mensen toelaten, want dan moest ik vooral aan mezelf toegeven dat er iets niet in de haak was. 

Mei 2016 zit ik met de enige persoon die ik echt om me heen kon verdragen bij het favoriete buurtcafé. Ik klaag, zeur, mekker. De volgende dag vlieg ik naar Berlijn voor een hotelopening, mijn agenda staat bomvol leuke dingen en ik mag me in m’n handen knijpen dat ik dit mag doen. Menig mens is jaloers op mijn aan de buitenkant zo leuke leven. Ik worstel. Pieker. Slaap slecht. Ik leef, maar blijf hangen in ‘wat als’, de onzekerheid van uitslagen, een lijf dat me verraden heeft.

Daar buiten op het terras krijg ik de schop onder m’n kont die ik mezelf niet kon geven. Een gemeen soort ultimatum, dat ik kennelijk nodig heb om weer verder te kunnen. De confrontatie was pijnlijk, toch weet ik te genieten van Berlijn. Hij voegt zich na het persprogramma bij mij en ziet dat het effect heeft gehad. Toch duurt het nog een paar maanden voor ik mezelf weer de spreekwoordelijke ‘oude’ voel. Pas eind september durf ik weer op PLAY te drukken, na mezelf steeds op PAUZE gezet te hebben.

Als ik terug kom uit Canada, de laatste uitslagen positief zijn én ik ‘F*CK YOU’ op nationale tv mag zeggen, voel ik de kracht die daar uit komt. De kracht die ik zelf weer heb. Ik ben er weer. Kan weer genieten. Of ik helemaal de oude ben? Nee, de oude Sabine is niet meer, gemuteerd door het leven ga ik verder. Nog steeds met de lief. Met familie die er altijd is, ook al gooi ik de deur dicht. Met een gezond nichtje. Een vader die na 2,5 jaar weer een baan heeft.  Met twee nieuwe vriendinnen die helaas dezelfde angst en onzekerheid hebben ervaren. Vriendinnen die moeder zijn geworden, trouwden. Vrienden en vriendinnen die er gewoon waren. Met carrière-uitstapjes naar de privacy en tv scene. Met het aftikken van nieuwe reisbestemmingen. Met heel veel levenservaring. En twee belangrijke levenslessen: ‘it is what it is’ en je lichaam is de behuizing van je eigen reis’. Wees er een beetje lief voor.

Mijn Moment van 2016 is een moment van dankbaarheid. Iedere dag is een feestje. En ik ben blij en dankbaar voor al die ‘mijn momenten’, leuk of minder leuk. Voor al die mensen met wie ik die momenten mag delen. Dit jaar zeg ik geen ‘proost’ maar ‘gezondheid’ als ik toost op het nieuwe jaar. Bedankt 2016!

Sabine de Witte reist de wereld rond om content te maken over bestemmingen en hospitality, voor haar eigen platform YourAmbassadrice [http://yourambassadrice.com]  en verschillende opdrachtgevers. Als ambassadrice van het goede leven cureert ze de pareltjes en opent ze haar netwerk: verbinden en delen, daar wordt de (online) wereld immers alleen maar mooier van.