Het is woensdagavond 25 november, ik zit met zes van mijn dierbaarste vrienden aan tafel. Setting: restaurant 5&33, iedereen draagt iets glimmends zoals ik had gevraagd. Ondanks dat er 2 schitteren in afwezigheid vanwege ziekte, is de avond zo goed als compleet. Er wordt gelachen, gegeten, gedronken. Mijn vrienden kennen elkaar slechts van mijn verhalen, hoogste tijd voor een kruisbestuiving dus. Als een prinses zit ik in het midden met een glimlach van oor tot oor. Ik heb zelfs een speech geschreven om met iedereen te delen hoe ik ze heb leren kennen. Toch moet ik halverwege de avond een traan proberen weg te slikken. Het afgelopen jaar hebben ze me meer dan ooit laten zien hoe waardevol ze voor me zijn, allemaal op hun eigen manier. En de komende tijd zal ik ze meer dan ooit nodig hebben.
Mijn leven lijkt aan de buitenkant prachtig en probleemloos. Mijn lijf ook. Helaas bleek bij het baarmoederhalskankeronderzoek dat je op de 30e krijgt aangeboden, dat er onrustige cellen in mijn baarmoederhals zitten. Dat bleek niet één, niet twee, maar drie keer in negen maanden tijd. In de vriendenkring heb ik het liefkozend de naam ‘poeskanker’ gegeven. Zwarte humor is wat mij staande houd in tijden waarin ik even niet weet wat ik met dingen aan moet. Gelukkig is het voorstadium en prima te behandelen. Maar het nieuwe jaar beheert kanker mijn agenda. Ik ga er niet dood aan, de kans dat ik onvruchtbaar word is nihil, maar angst overheerst. Angst om mijn hele fijne leven niet meer te kunnen leven, om alles waar ik de afgelopen jaren zo hard voor gewerkt heb kwijt te raken. Om de angst van vrienden en familie.
Toen ik voor het eerste onderzoek ging, had ik geen idee dat dit zo vaak voor komt bij vrouwen, inmiddels ken ik er meerdere in mijn directe omgeving die twee keer per jaar dezelfde spanning ervaren. Waar ik normaal gesproken best laks kan zijn met medische afspraken en controles, ben ik blij dat ik hierbij mijn verantwoordelijkheid heb genomen en toch ben gegaan, hoe onprettig het onderzoek ook is. Daardoor ben ik nu op tijd in goede handen, is behandeling relatief simpel en de lichamelijke impact minimaal.
Dankzij deze vrienden en mijn familie weet ik dat de komende maanden vervelend, maar niet ondragelijk zullen worden. Langzaam probeer ik te accepteren dat niet langer ik, maar mijn lijf bepaald wat er gaat gebeuren. Terwijl ik me niet ziek voel, creëren cellen een soort monster in mij. En dat moet er zo snel mogelijk uit. In hoofd en lijf.
Onderschat de oproep voor zo’n onderzoek niet. Voor je het weet ervaar je net als ik dat moment, ‘morgen kan alles anders zijn’. En dat wil ik je graag besparen.
Brr, bizar hè, dat zoiets volstrekt ongemerkt kan ontstaan. Dat het maar snel achter je mag liggen. Succes en sterkte, meis!
Lieve Sabine, wat een schrik! Ook ik ben door deze ellende gegaan. Inmiddels is het al jaren onder controle. Dat wens ik jou ook toe in 2016 en alle jaren die daarna komen! Hele dikke kus!
Zo hé! Wat een schrik!
Hou je taai mooie dame. Laten we in 2016 snel toosten op voorspoed.
Lfs
Wat naar, Sabine! Ik wens je veel gezondheid toe en heel veel avonden zoals je hebt beschreven.
Check nog even op spelling. Succes
Jeetje, ik wist het niet Sabine. Heel veel sterkte en gezondheid gewenst!
Sterkte lieve Bien! Jij kan dit en het gaat helemaal goed komen. Heel veel liefde, succes en gezondheid voor 2016 en far far beyond!
I’ll be there. Schitterend en wel. X
Sterkte Sabine, ook tijdens de vele angst & twijfelmomenten. Dat we maar weer snel Sarkozy op de billen mogen kletsen. Hou je taai. Liefs.
Eerste keer dat ikzelf aan mijn moment mag mee doen en dus ook voor het eerst dat ik anderen momenten lees. In mijn moment beschrijf ik ook een monster, maar een andere aard dan die van jou. Wat zal dat een klap zijn geweest en wat zal 2016 voor jou spannend worden, ik wens je heel veel sterkte en kracht toe. Laat angst niet overwinnen 🙂 Prachtig beschreven overigens. Succes!
Dank voor alle bemoedigende en lieve reacties. Het was doodeng om te delen, maar ook dit is het leven.
Jeetje Sabine, wat onwijs schrikken en heftig. Ik weet hoe eng en spannend zo’n onderzoek kan zijn, en dan ook nog zo’n uitslag. Heel veel sterkte, gezondheid en beterschap voor jou, en dat alles maar snel achter de rug mag zijn. Liefs.
Goed geschreven en belangrijk om te delen! Sterkte Sabine, maar ervaar vooral veel plezier. Dat is toch altijd het allerbeste voor je gezondheid (en voor herstel)!