Sabine de Witte

Ieder jaar rond november/december kijk ik bewust terug naar de voorgaande maanden. In mijn hoofd alles nog eens meemaken. De reizen, de ontmoetingen, de kansen, de dromen. En de minder leuke momenten nog eens de revue laten passeren. Op basis van die reflectie probeer ik een conclusie voor mijzelf te trekken, wat kan ik beter anders doen, wat heb ik geleerd? Die conclusie gebruik ik weer als doel voor het volgende jaar.

Dit jaar was mijn doel ‘out of my comfort zone’ gaan. Mijn hele leven lang ben ik koningin excuses verzinnen om dingen toch maar niet te gaan doen. Dat moest anders. Met je ogen dicht in het diepe springen, zonder zwembandjes en een badmeester aan de kant die je eventueel kan redden met zijn haak. Want in het diepe springen heb ik al eerder gedaan, toen ik in 2009 besloot om als freelancer aan de slag te gaan en naar Amsterdam te verhuizen. Maar altijd aan de hand van een ander, bang om los te laten en geen vangnet te hebben.

Ik begon makkelijk, met reizen out of my comfort zone. Geen luxe 5-sterren hotel maar een hutje in een Sami kamp zonder toiletten in ijskoud Noors-Lapland. Op reis met iemand die ik alleen kende van twee keer per jaar biertjes drinken in de kroeg. Alleen op reis. Naar Azië. Dingen die ik mijzelf een paar jaar daarvoor nooit had zien doen.

Project ‘Zenbine’ ging van start; gezonder en bewuster leven, meer bewegen en vooral, meer tijd voor mijzelf. Ik sport nu regelmatig, geef mijzelf eens per week een vrije dag, sluit me minimaal een avond in de week thuis op en zet steeds vaker bewust mijn telefoon uit. Rust.

Jarenlang was ik bang dat ik ‘iets’ zou missen als ik niet continue online zou zijn, niet alles zou delen. Mijn telefoon wegleggen was mijn grootste angst, maar heb ik dit jaar weten om te zetten naar een moment van genot. Ik heb een echt sociaal leven, wat ook leuk is onder de radar. Ga bewuster om met wat ik online deel, ben zelfverzekerder en kies voor een privé-leven en quality time met de mensen die daarin voorkomen. Sharing is caring, daar geloof ik nog steeds in. Maar wat ik op een zaterdag uitspook, met wie ik mijn avonden doorbreng of waar ik de verjaardag van X vier, is voor een groter publiek niet langer relevant. Het zijn ‘mijn momenten’.

Het voornemen om dit jaar naar Parijs te verhuizen spookte regelmatig door mijn hoofd, maar de tijd was er niet naar. Het ging ’te goed’ in Amsterdam om weg te gaan, er kwamen te veel mooie dingen op mijn pad. Dat pad bewandelde ik steeds vaker alleen en dat ging niet altijd zonder slag of stoot. De kracht van online keerde zich soms tegen me. Los laten, accepteren en respecteren; termen die zo makkelijk je mond uit rollen, maar zoveel lastiger na te leven zijn. Afgelopen jaar was een zoektocht naar wie ik ben, wat ik wil en hoe ik dat allemaal in elkaar kan passen. Op sommige dingen kreeg ik antwoord, door te leven. Anderen zijn nog steeds vraagtekens, maar ook die stukjes vallen ongetwijfeld op haar plek. Mindfull leven klonk ineens niet meer zo zweverig, maar juist aantrekkelijk. Ik ben bijna 30 en waar anderen bewust op zoek zijn naar samen komen en een gezin vormen, kies ik nu heel bewust voor zelfstandigheid, een rijk sociaal leven en offline echte momenten.

Mijn moment van 2014 bestaat uit al die kleine momentjes waarop ik mezelf beter heb leren kennen, de balans in mijn werk, privé en familieleven terug heb weten te vinden en leren accepteren. Op adem komen na 5 jaar in een geweldige achtbaan te hebben gezeten. Momenten van rust.

Sabine de Witte werkt als freelance reisschrijver, online marketing consultant en start-up spotter.
50% van haar tijd is ze op reis, op zoek naar luxe plekken en veelbelovende start-ups, de overige 50% gevestigd in Amsterdam. yourambassadrice.com