De zomervakantie is vergelijkbaar met de kerstvakantie. Met kerst wordt stilgestaan en teruggeblikt op het jaar, en in de zomer ontstaan ook momenten van reflectie.
Dat zie ik ook terug in kranten. Omdat er tijd wordt genomen om zelf op zoek te gaan naar ‘andere’ verhalen, dus niet nieuws-gerelateerd, komen mooie parels naar boven.
Een van die parels vind ik Het Nabestaan van NRC Weekend. De achterpagina van de weekend editie als meest ontroerende pagina. Met iedere keer een verhaal over een nabestaande die terugkijkt op een van de meest bepalende momenten in het leven: het verliezen van vriend of vriendin, man, vrouw, of vaak ook kind.
Ik ben het gaan volgen vanaf het moment dat Monique me midden in een verhaal vroeg ‘hé Henk-Jan, jij kent deze man toch, of niet?’ Het bleek het verhaal te zijn ‘We zijn elkaar niet kwijtgeraakt’ rond de verdrinking van de zoon van Ewout Wolff, die ik inderdaad ken.
Vorige week las ik in Het Nabestaan twee zinnen waar ik deze week vaak over heb nagedacht.
“Ik heb geleerd waar het echt om draait in het leven: goed voor je naasten zorgen, geluk delen en waar mogelijk jezelf ontwikkelen. In die volgorde.”
Nu lijkt dit voor veel mensen vanzelfsprekend, ook voor mij, maar ik weet van mezelf ook dat ik die volgorde vaak omdraai. Vaker dan ik door heb. Of wil weten.
Ik ga even koffie zetten, en de NRC uit de bus pakken.
En vandaag niet meer werken… wat ik eigenlijk had gepland.