Anke Wiersma

Ik stelde me een wereld voor waarin ik vitaal en fit zou zijn, waarin ik geduld zou hebben met mijn kinderen en partner, waarin ik cynisme verving door samen lachen. Ik stelde me die wereld voor. Ik had tijd. En zin. En toegevoegde waarde. Ik mocht van mezelf rusten, van geen nut zijn en genieten.

Het was niet de wereld die ik gecreëerd had anno 2015. Ik was vaak mijn blij kwijt en daarmee verdween mijn energie om yoga te doen, viel ik uit tegen mijn hooggevoelige mannetje dat te veel spiegelt en stak ouderwetse cynisme haar kop weer regelmatig de kop op.

Ik raakte af van wat ik te doen heb, druk met prietpraat van ondernemerschap. Als ondernemer werd ‘Ik’ een ‘wij’, mijn missie een bedrijf. We maakten elkaar van alles wijs. Op zoek naar onszelf, bij elkaar, raakten we beide uit onze kracht. De sprankeling verdween en het gemis sloeg toe. Invloed van buitenaf zorgde voor een vreemdsoortige zoektocht naar een businessmodel. En het voelde niet goed. Ik deed niet langer wat ik te doen heb hier in dit leven, zij ook niet. Ik verdween in ons, zij mogelijkerwijs nog meer. We raakten elkaar kwijt, het bedrijf sloeg op drift en ik stond in de wind te werken op wilskracht terwijl ik het helemaal niet wilde.

Ik stond te veel in de wind. Er kwam zoveel op me af en ik droeg meer dan ik aankon en aan wilde. Ik wilde wel verantwoordelijkheid nemen over wat ik zeg, hoe ik het zeg en wat ik wel of niet doe. Maar in de wind verloor ik het vermogen om eigen prioriteiten te stellen. In het ‘Wij’ wist ik niet meer wie ‘ik’ was. Alle zorg naar buiten ging ten koste van innerlijke zorg.

Ik was in 2015 precies waar ik moest zijn, met wie ik het moest leren, en ik leerde dan ook precies wat ik dit jaar te leren had. Enerzijds een vreemd pad van ondernemerschap waar ik me niet thuis voelde en waarvan iedereen zei dat het me moest passen. Niet in flow raken terwijl de wereld je aanmoedigt door te zetten. En anderzijds trok ik mensen aan die benieuwd waren naar mijn persoonlijk ontwikkelpad voor henzelf. 1-1 in mijn keuken. Ik hoorde mezelf vertellen over zoeken en antwoorden vinden, over in slaap sukkelen wakker schrikken. Niet uit een gevoel verder te zijn, maar met een lach: ‘dit is mijn manier om ermee om te gaan’. Ik kwam erachter dat mensen daardoor meer vragen stelden dan ze zelf dachten te durven. Ze stelden zichzelf vragen. Er ontstond rust vertrouwelijkheid en een opening om iets te veranderen. Ook bij mij. Zij stelden de vragen en ik gaf de antwoorden. Aan mezelf. Zij ook. Aangemoedigd gingen we allemaal ons eigen pad verder op, elkaar vrolijk uitzwaaiend. Even samen en dan weer verder.

Ik stelde me een wereld voor waarin ik vitaal en fit zou zijn, waarin ik geduld zou hebben met mijn kinderen en partner, waarin ik cynisme verving door samen lachen. Ik stelde me die wereld voor. Ik had tijd. En zin. En toegevoegde waarde. Ik mocht van mezelf rusten, van geen nut zijn en genieten.

Ik droomde die wereld en bedacht wat ik niet meer moest doen. Ik wist het al snel, maar kon het lange tijd niet over mijn hart verkrijgen. De waarheid is werkelijk en simpel, maar leven met de consequentie ervan is niet zo eenvoudig. De kille waarheid bleek simpelweg: We hebben iets moois gebouwd en het heeft potentie, maar niet als ik het doe. Mensen gaan erin samen werken, naar de beste versie van zichzelf groeien, maar niet met mij op hun lip. De ondernemersstoel is niet voor mij, niet hier en niet nu. Ik ben het geweten en meer niet, maar zeker ook niet minder! Iemand die door de ondernemers af en toe geraadpleegd wordt, hen uit de comfortzone trekt, hen wakker houdt en dan weer ruimte maakt.

Wakkermakerij is serious business

Ik hou van mensen die wakker willen worden om het spel ‘Leven’ te spelen. Mensen die alles uit het leven willen halen, willen weten hoe het zit. Verwonderend, lerend, groeiend, mislukkend en dankbaar. Ik hou ervan. Soms kus ik ze wakker. Soms geef ik ze een liefdevolle por. En soms… Zonder terughoudendheid, kieper ik een emmer water over hun hoofd. En heel vaak: Houden ze mij wakker…

Mijn moment 2015: De geboorte van de Wakkermakerij.


Anke Wiersma oprichter van de MKB Krachtcentrale en de Wakkermakerij is veelgevraagd spreker als het gaat om ‘organiseren in de nieuwe economie en werken in de nieuwe arbeidsmarkt’. Het werk van Anke heeft altijd iets te maken met wakker maken, patronen doorbreken en de beste versie van jezelf worden. Als bedrijf en als mens.

3 gedachten over “Anke Wiersma”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven