“Pap, B&M hebben vragen, maar zij durven er niet over te beginnen. Ze willen jou geen pijn doen, en ze weten ook niet of je boos wordt. Voor jou is het je zoon, dat weten ze. Maar het is ook hun broer.” Bam. Negentien jaar is ze pas. We komen van een theatervoorstelling en hebben nog een kop koffie gedronken. Bij het afscheid gooit ze deze er even in. De vragen gaan over mijn oudste zoon (32). Het is acht jaar geleden dat ik hem voor het laatst zag. Hij kwam toen zwaar onder invloed bij ons thuis. Het was de beroemde druppel. B&M, onze tweeling, was toen een jaar of negen. Ik sprak er daarna niet meer over, mijn kinderen vroegen nergens naar. Naar nu blijkt niet omdat ze geen vragen hebben, maar meer omdat ze er niet naar durven vragen. Ik maak het de volgende dag bespreekbaar. Ik leg uit waarom ik geen contact meer zoek en vertel dat ik geen taboes of geheimen heb. “Waar is S eigenlijk?”, vraagt mijn jongste dochter. “Ik weet het niet”, antwoord ik. “Maar als jullie contact willen met hem dan vind ik dat prima, fijn zelfs.” Ik zeg toe te zullen uitzoeken waar hij op het moment verblijft.
Twee weken later overlijdt mijn broer op 54-jarige leeftijd. Na 40 jaar alcohol had zijn lichaam geen weerstand meer en gaf het op. Ik kreeg het telefoontje tijdens een vergadering. De cynische vraag die ik mijzelf al een paar jaar stelde was beantwoord: wie gaat er eerder dood? Mijn vader, mijn broer of mijn zoon? Ik sliep die nacht prima.
Er kwam geen uitvaart. Geen advertentie. Niet eens een kaartje. Mijn ouders waren ‘er wel klaar mee’. Ik vond er van alles van en veroordeelde mijn ouders ook. Ik trok de conclusie dat mijn ouders niet meer in staat waren om nog bij hun gevoel te komen.
Dat was mijn moment. Het licht ging aan.
Ik heb acht jaar lang mijn zoon ‘weggerationaliseerd’. Ik heb mijzelf verteld dat ik mijzelf en mijn gezin moet beschermen. Ik heb een aandeel gehad in zijn gebrekkige ontwikkeling, maar ik heb voldoende boete gedaan. Ik nam hem (een aantal keren) in huis, ik betaalde zijn onderdak. Ik heb geprobeerd hem te helpen en bleef met de schulden achter. Ik heb het geprobeerd, en het is niet gelukt.
Allemaal bullshit natuurlijk.
In werkelijkheid heb ik de relatie met mijn zoon losgekoppeld van mijn gevoel.
Na acht jaar schreef ik hem een brief. Hij belde mij daarna op en ik ben op bezoek geweest (hij zit al 2,5 jaar in een gevangenis). Het is confronterend om je zoon te bezoeken die vastzit wegens zeer ernstige delicten. Het is eng om opnieuw het risico te lopen teleurgesteld te worden. Het is beangstigend om mijzelf weer open te stellen. Het risico op nieuwe pijn is groot.
Ik weet nog niet eens goed wat ik voel.
Maar echt, alle gevoel is beter dan geen gevoel.
Arno Wip (Berend Quest)
Pijnlijk eerlijk. Én het verschil kunnen maken in welke kant de doorslag krijgt, heeft en soms mist. Een vader die zo kijkt is een spiegel. Ik hoop een spiegel van hoop voor je zoon. Sterkte!
Daar kun je alleen maar respect voor hebben …
Stil van. Knap dat je het deelt. Sterkte.
pfffff .. moeilijk, ongrijpbaar, pijnlijk, sterk en verdrietig. Sterk en een goed mens ben je.
Jee Arno… Stil van. Veel wijsheid maar vooral gevoel gewenst!
Die laatste zin zegt alles…..
Alle gevoel is beter dan geen gevoel, zo is het! Dapper van je dat je deze stap gezet hebt, ondanks je angst op teleurstelling! Zonder angst kun je niet moedig zijn, schreef iemand gisteren en dat is zo. Je bent moedig en dat voel je! En dat heeft uitstraling naar de mensen om je heen, een fijn side-effect! Ik wens jou en de jouwen het allerbeste en vooral veel gevoel! ❤️
Dat je dit deelt. Dat je dit durft te delen. Alle goeds voor 2017.
Intens. Mooi dat je dit wilt en durft te delen.
Een bijzonder moment. Je hart weer openstellen en je gevoel laten spreken. Dapper. Wens je veel mooie momenten samen in 2017.
Wat een intens verhaal. Respect voor je openheid en delen. Geraakt…
Die komt binnen. Mooi dat je dit kunt delen!
Al het gevoel is beter dan geen gevoel, zo waardig gezegd. En natuurlijk mag je jezelf beschermen. Succes met wat komen mag.
Dankjewel voor je verhaal. Prachtig, het licht gaat aan. En alle gevoel is beter dan helemaal geen gevoel. Het raakt mij. Een les ook voor mijzelf. Ik heb daarin ook een aktie te maken. Dankjewel voor het delen.
Wat knap van je.
Heftig zeg. Wel goed dat je stap hebt genomen. En knap dat je het publieke durft te delen.
Heel veel wijsheid toegewenst
en hopelijk nog veel geluk voor jullie als familie
Dank dat je dit licht voor ons allen aan hebt gedaan.
Heftig! Bedankt voor het delen!
Bedankt dat je het hebt gedeeld. Wat ongelooflijk heftig, maar dapper. Veel sterkte en succes in de toekomst.
Mensen, dank voor alle positieve reacties!
heel veel kracht wijsheid en geduld gewenst! X