Toen we dit huis kochten stond er een wandmeubel met twee wasbakken en daartussen een soort groot afdruiprek in de garage. Aan de sticker op het bovenkastje te zien ooit gebruikt voor foto’s ontwikkelen. Bij de bezichtiging van het huis dacht ik al meteen, dat is iets voor mij, voor het zeefdrukken! Gelukkig konden we het meubel overnemen. Hoewel ik […]
Een mini drukkerij Lees verder
Het is voorjaar als we druk aan het klussen zijn in ons nieuwe huis. Toen we het huis kochten was het grijs decemberweer en was de zon nergens te bekennen. Ik sta er in mijn kluskleren met een kop koffie in de hand naar te kijken. Met flinke bundels straalt de zon naar binnen. Wauw, wat heerlijk. Iedere dag als
Veertig minuten rijden is het, eerst door een aantal dorpen en streken, afremmen voor de rotonde bij Lauwerszijl en dan begint daar ongeveer de ‘echte’ weidsheid. Doe mij daar maar een huis. Nooit meer op buienradar kijken, recht voor je neus gebeurt het. Het weidse land met daarin de enkele boom. De naderende wolken, de regen en zon die zich
‘Rustig! Eerst afremmen, schakelen en dan pas de bocht om’ We staan op de drukke Amsterdamsestraatweg en ik moet linksaf slaan van mijn rij-instructeur, ik kijk in de achteruitkijkspiegel en zie een rijtje auto’s achter me. Ik voel me opgejaagd, moet ik hier een partijtje rustig doen terwijl íedereen op me staat te wachten. In Utrecht heeft iedereen haast dus
Voor de zoveelste keer droomde ik dat ik nog altijd een sleutel van mijn studentenkamer in Leeuwarden had. In die dromen is het nooit raar dat ik al tien jaar niet meer studeer. Ook als ik de sleutel omdraai, de trap oploop en mijn kamer binnenga, hoewel de kamer er telkens anders uitziet (blijk ik ineens een leren bankstel te
‘Een station, een man speelt op een piano en ik sta even stil. Lijkt lang geleden’ Het was 19 mei en ik wachtte ’s avonds laat op het station op mijn trein naar huis. Mijn fotowerk voor het afstuderen was die week ervoor afgebrand en de klussen voor mijn eigen bedrijf hadden zich ineens ver boven mijn hoofd opgestapeld. Ik
‘En wáár gaan jullie dan heen fietsen?’‘Naar Noorwegen’‘Zo hee helemaal naar Noorwegen? … da’s een eind! Op dag twee van onze fietsvakantie op een familie-camping in Hardenberg met een temperatuur van 30 graden vond ik dit zelf ook ineens wat onwerkelijk klinken.Ondertussen klonk er nog een echo na ‘gaan jullie zes weken weg, wat lang, kan dat wel?’Twee dagen later,
Mijn moment, hij komt telkens weer: het besef, dat ik duidelijk ergens voor heb gekozen. Ik ging van overleven ‘op de automatische piloot werken’ naar ‘volledig zelfstandig sturen’, met mijn kop boven het maaiveld uit. Het voelde en voelt nog steeds redelijk naakt en daarnaast moest ik oppassen dat ik me niet omver liet waaien door mijn eigen gedachtenstorm, andermans
‘Mee met de stroom’ de woorden die voor mij van groot belang waren in 2012 maar die ik ook graag mee wil nemen naar 2013. De stroom was sterk dit jaar, alle zeilen bij, sturen en op het juiste moment overstag. Waar ik heen wilde wist ik al een tijdje maar de vraag was nog wanneer ik daar klaar voor
