Agnes Swart

‘En wáár gaan jullie dan heen fietsen?’
‘Naar Noorwegen’
‘Zo hee helemaal naar Noorwegen? … da’s een eind!

Op dag twee van onze fietsvakantie op een familie-camping in Hardenberg met een temperatuur van 30 graden vond ik dit zelf ook ineens wat onwerkelijk klinken.
Ondertussen klonk er nog een echo na ‘gaan jullie zes weken weg, wat lang, kan dat wel?’
Twee dagen later, nog steeds heet maar in alle vroegte vertrokken we met het idee ‘gaan met die banaan’. Vanaf toen maakten we kilometers en aten we voor vijf. Fietsend door Noord-Duitsland, door naar Denemarken. De fietsvakantie door Denemarken van twee jaar geleden deden we nu in vier dagen, bij Helsingør het water over naar Zweden. Daar begon het echte fietsen.

Afgezien van het feit dat Scandinavië schitterend is en hoe verder we kwamen hoe mooier het werd, is het vooral ook een rijke innerlijke tocht. Hoe rijk, dat zag ik pas achteraf want ik had het te druk met fietsen. Er ging een knop om van ‘hard werken met je hoofd’ naar de hele dag fietsen. De eerste twee weken kwam ik weinig toe aan boeken lezen. Eten en slapen waren de voornaamste bezigheden op de camping. Het was het niet alleen maar mooi en prachtig. Ik heb gejankt omdat ik niet meer kon en geschreeuwd tegen weer zo’n hoge berg waar we overheen moesten maar als we dan weer ’s avonds bij ons tentje zaten te eten dan kwam daar het immense voldane en tevreden gevoel.
Normaliter vinden we hotels niks maar op fietsvakantie doen we dat af en toe in een stad als Göteborg of Kopenhagen. Op dat moment is het goddelijk om met je smerige lijf zo’n schone douche in te stappen en even in een zalig schoon zacht bed te slapen.
Wegens de knie van vriendlief en het feit dat we toch iets langer wilden genieten van het mooie landschap besloten we om naar Trondheim te fietsen in plaats van nog hoger te gaan. Het duurde nog een tijdje voor ik dat van me af kon zetten. Eenmaal in Noorwegen kwam toch het besef dat dit maar wel mooi zelfgefietste kilometers waren, niemand had ons hier even naartoe gebracht. En elke avond een volwaardige zelfgemaakte maaltijd, klinkt idioot maar bij elke dag honderd kilometer fietsen hoort ‘eten maken en je tent opzetten’ ook nog even bij en dan waren we trots dat we dat maar weer hadden gedaan. Letterlijk back to the basics was het, ik hou ervan.

Agnes Swart Noorwegen

Het landschap heerst daar (en terecht) en maakte me nederig. Dat ik daar op mijn fietsje doorheen mocht rijden daar ben ik dankbaar voor. Ook voor het feit dat we deze keuze maakten en we die zes weken gebruikten om samen deze fietstocht van Vleuten naar Trondheim te maken. Deze tocht staat voor hoe we in het leven staan, het is allemaal niet perse makkelijk maar wel de moeite waard en dat neem ik mee naar om te beginnen, komend jaar!


Ik ben Agnes Swart en ik werk als fotograaf en illustrator, ik maak beeld om verhalen te vertellen, te versterken of te verlichten.
agnesswart.nl

15 gedachten over “Agnes Swart”

  1. Gaaf. Sporten en daarbij leren door te zetten. Dat levert zo veel op. Mooi verhaal. Ik ken het gebied redelijk, dus weet hoe mooi het daar is. Gewoon genieten. Ik zie de beelden zo in mijn hoofd.

  2. Wauw tranen in mijn ogen. Heel mooi geschreven! Vooral de slotzin; het is allemaal niet perse makkelijk, maar wel de moeite waard.

  3. ‘..over naar Zweden. Daar begon het echte fietsen.’
    Terwijl ik op m’n fiets de stad niet eens uitkomt, moest ik glimlachen bij deze zin.
    Super prestatie, fysiek én mentaal. Respect!

  4. Scandinavie is prachtig. Noorwegen, Zweden waren we ook al eens. Prachtige landschappen, indrukwekkende kleuren, rust en nog eens rust. Geweldig. Maar ook Fins Lapland is indrukwekkend. We waren er in de winter (lees Mijnmoment) en gaan daar ook dit jaar weer terug. Heel bijzonder!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven