De “Fake Selfie”
Toen Henk-Jan mij opnieuw benaderde voor ‘Mijn Moment’ was ik natuurlijk zeer vereerd. En toch heb ik een tijdlang gedacht dat ik dit jaar misschien maar niet mee moest doen. Ik moest heel erg nadenken over ‘mijn moment’ van 2014. Het was teveel en te weinig tegelijk.
Moest ik gaan schrijven over mijn opnieuw succesvolle blog jaar? Over de startups waar ik dit jaar veel mee aan de slag ben gegaan? Over mijn vele tripjes? De gigantische trip naar Iran waar ik 6 conferenties in 6 dagen deed? Of het feit dat ik voor het eerst in 10 jaar weer ‘bij een bedrijf’ aan de slag ga? Nog wel in Londen?
Nee, dat was het allemaal niet. Dat is allemaal hartstikke leuk, voor mij, maar waarom zou iemand daarover willen lezen? Iran, ok, maar daar had ik het vorig jaar ook al over. Maar wat dan..?
Terugkijkend door mijn foto’s van het afgelopen jaar kwam ik echter 1 ding tegen waarvan ik dacht: JA, DIE! De foto was wel degelijk ‘een momentje’ namelijk. Een momentje waarop ik dacht “nu heb ik alles wel gezien”. En ook een moment dat aangaf dat we misschien met zijn allen wel een klein beetje doorslaan met dat waar ik me dagelijks mee bezig hou: online, social media en digitale marketing.
Het was tijdens mijn trip naar Iran. In Karaj om precies te zijn. Zoals ook vorig jaar werden we in Iran als beroemdheden behandeld. Dat betekende onder meer dat iedereen met ons op de foto wilde. Vorig jaar was dat nog ‘can we take a picture with you?’ (en dat honderden keren per dag). Dit jaar was dat aangepast naar ‘can we take a selfie with you?’.
Alles went, dus ook de foto’s en ook de selfies. Tot die zondag in Karaj. Terwijl we stonden te wachten op de lunch komt er een man op ons aflopen die glimlachend de vraag stelt. Hij wil met ons op de foto. Maar wacht even… WAT vroeg hij nou?
“Can we take a fake selfie please?”
Pardon? Niet iedereen is het engels even machtig in Iran, dus voor de zekerheid vroeg ik hem nog maar eens wat hij nou zei. Het antwoord:
“Can we take a fake selfie please?”
Mijn verbazing was groot. Wat was dat nou weer? Het bleek heel simpel te zijn. De ‘fake selfie’ was een foto, een ‘selfie’, maar dan niet genomen door degene die de camera (over het algemeen een mobiele telefoon) vast had. Maar nu door een ‘echte fotograaf’. Een gewone foto dus. Met een kleine aanpassing: de persoon die de ‘selfie’ graag wilde stak zijn hand uit. Op zo’n manier dat het leek alsof hij een selfie maakte. Maar dan met een ‘goede’ camera.
Zie hier wat de fake selfie is:
Op dat moment werd mij duidelijk in wat voor bizarre wereld we met zijn allen leven. Zelfs in een land als Iran is de ‘selfie’ doorgedrongen. Ok, dat kan. Maar we zoeken met zijn allen steeds maar weer naar iets nieuws om de aandacht op ons te vestigen. Nu dus de ‘fake selfie’.
Op dat moment, mijn moment van 2014, werd alles even in perspectief gezet. We zijn met zijn allen gek geworden. Maar wel leuk gek. En wat een geluk heb ik om in zo’n wereld precies te kunnen doen wat ik wil. Dat soort momenten gun ik iedereen!
Ik ben een Online Marketing Strategist, trainer en veelgevraagd en award-winning keynote spreker en wereldwijd beschouwd als een expert op het gebied van online marketing. Ik ben de oprichter van Stateofdigital.com en adviseer diverse type bedrijven, van startup tot Fortune500, in het optimaal gebruik maken van online in hun organisaties.
Hahaha, bizar! Je was getuige van een soort fake Droste-effect in personal branding: een illusie van oorspronkelijkheid. Een eigen foto zou nog ‘gewoon’ authentiek zijn, alhoewel geënsceneerd. Maar dit…wonderlijk! Haha. De wereld was al gek geworden, dit is weer zo’n symptoom. Lachen, dat wel! :-]