Toen ik in december 2014 mijn eerste blog plaatste, waarin ik voor het eerst online deelde dat ik best wel ziek ben, stuurde mijn neef Jeroen een berichtje.
Jeroen rende in die tijd allerlei ultra lange hardloopwedstrijden, 24-uurs kampioenschappen en nog meer van dat soort fysieke gekkigheid.
Hij mailde of we niet ‘iets met lopen en Lyme moeten doen. Een soort evenement waarbij mensen heel lang moeten hardlopen of wandelen, zodat ze lichamelijk en geestelijk de strijd aan gaan met zichzelf.’
‘Want’, zo schreef hij, ‘ook Lyme is een fysieke én mentale uitdaging.’
Een aantal maanden later werd Stichting ‘Lopen voor Lyme’ opgericht door mijn broers Ton en Simon, neef Jeroen, nicht Ilse en mij.
Wat als een spontaan klein grappig idee begon werd groot. Zo groot dat de inschrijvingen dicht moesten. Zo groot dat er elke week door allerlei media aandacht aan werd besteed. Zo groot dat we in de laatste weken voor het event met niks anders meer bezig waren dan Lopen voor Lyme.
9 april 2016 was het zover, de dag van Lopen voor Lyme: 1200 lopers, in 88 teams, wandelden of liepen hard om geld op te halen voor chronisch Lyme patiënten. Voor hun dure buitenlandse behandelingen, aanpassingen in huis, medicijnen die de zorg’verzekeraars’ niet vergoeden en ga zo maar door.
Het RTL Nieuws kwam filmen, de Telegraaf, het AD en MetroNieuws schreven een artikel, Radio538, Q-Music en 3FM spraken in hun nieuws over de opbrengst en Emile Roemer ( voormalig Lyme patiënt) sprak de menigte toe. Toen de eindstand, het totaalbedrag wat alle lopers bij elkaar hadden opgehaald, bekend werd konden we onze oren en ogen niet geloven: €527.645, meer dan een half miljoen…..
Het is niet knap, goed, stoer of onbaatzuchtig wat mijn familie en ik gedaan hebben. Dat is niet waarom 9 april mijn moment is.
Wat ik zo graag wil is Lyme awareness en tegelijkertijd wil ik leven, genieten van mijn leven, binnen alle beperkingen.
9 april leefde. Wat ik zo diep van binnen wilde gebeurde. Een dag vol Lyme awareness en tegelijkertijd een dag vol leven en plezier.
Met de mensen van wie ik het meest hou, mijn familie mijn vrienden en mijn vriend. Op een plek waar ik vroeger altijd kwam, het Henschotermeer. Met de mensen die precies doormaken wat ik mee maak, Lyme lotgenoten. Creëerden we wat zo hard nodig is, awareness. En haalden we op waar zoveel Lymepatiënten te kort aan komen, geld.
Die avond toen ik thuiskwam heb ik de tranen uit mijn hoofd gehuild. Niet van verdriet, maar van geluk. Puur geluk.
De zeven jaar die ik nu grotendeels in huis en bed doorbreng hebben een gouden randje gekregen. 9 april was niet mijn moment, het is mijn moment.
Op naar de tweede editie!
Mijn naam is Berdien Renes, 31 jaar, en al zeven jaar chronisch Lyme patiënt. Ik zet mij in voor meer Lyme awareness, o.a. door Lopen voor Lyme, Write for Lyme en door te bloggen (en soms vloggen). In de tussentijd lig ik veel in bed en droom ik van jurkjes en chocola.
Twitter: www.twitter.com/berdienrenes
Facebook: www.facebook.com/berdien-renes
Website: www.bybird.weebly.com
Vlog over Lopen voor Lyme: https://vrouw.nl/video/de-week-van/37691/4-berdien-heeft-de-ziekte-van-lyme-ik-heb-er-tranen-om-gelaten
Het IS mijn moment.
Geweldige zin!
?❤️?
7 jaar grotendeels in huis en bed, 7 woorden. Respect voor jou voor het gouden randje in jouw moment. Jouw goud straalt uit.., dank je wel!
Wow. Indrukwekkend op meerdere manieren !
Wauw heel mooi om te lezen!
❤️❤️❤️ TOPPER!!
Echt, zonder jouw LvL hadden veel mensen niet behandeld kunnen worden. Je hebt veel mensen gered! ❤️ Including me. Ik zal je er altijd dankbaar voor zijn lieve Berdien. ?
Ja te gek!!!
Top! En gefeliciteerd!
Prachtig!