“Papa, gaan we stoeien?”
In de eerste seconden van dit jaar wensten we elkaar een gelukkig 2014. Dat werd het niet per se. En toch ook weer wel.
Soms moet je concluderen dat het niet werkt en ook niet meer gaat werken. Dat moesten wij dit afgelopen jaar. Met alle gevolgen van dien: het huis uit, mediation. Omdat je elkaar niet meer blij kunt maken door bij elkaar te blijven.
Gelukkig maken we elkaar nu blij met hoe de afscheiding gaat. Geen ruzie, geen moddergooien, wel met de beste intenties voor onze dochter – de mooiste van de wereld natuurlijk – en voor elkaar. Erkennen welke liefde er niet meer is, biedt de ruimte voor de erkenning van de liefde die er nog wel is.
“Doe jij vast de dekbedden van bed en de kussens omhoog?”
Maar belangrijker nog dan het einde van de ene relatie, was de nieuwe start in een andere.
Te makkelijk keek ik naar m’n vriendin als het om m’n dochter ging. Te makkelijk pakte zij die handschoen misschien ook op. Het gevolg: een afstand tussen m’n dochter en mij. Onbedoeld, bijna onbewust, heel geleidelijk – maar merkbaar.
De ruimte voor die afstand is er niet op de momenten je met z’n tweeën bent. Zoals wanneer ze bij mij is, in m’n nieuwe huis. (“Neehee papa, huisJE!”) Je moet het met elkaar doen. Een openbaring. Dat de dingen die ik mezelf makkelijk heb ontzegd zo leuk blijken. Dat ik opeens veel belangrijker ben voor haar dan ooit. En zij nog meer voor mij.
“Ook een keer als eerste gaan liggen, hè?”
Een van die dingen die zo leuk blijkt, is het naar bed brengen. Natuurlijk deed ik dat al regelmatig, maar nu is het anders. Ik weet niet goed meer hoe het is ontstaan, maar elke keer dat ze bij me slaapt, stoeien we met elkaar op het grote bed. Na het plassen en tandenpoetsen en vóór het lezen.
De dekbedden gaan van het bed, de kussens rechtop tegen de muur met de scherpe spachtelputz – de arena is klaar. Zij aan de ene kant van het bed op haar knieën, ik aan de andere. En dan telt ze af voor de start.
5 minuten dikke pret. We stoeien, waarbij ze mij ‘op de mat gooit’ – waarbij ze me eerst vriendelijk vraagt of ik alvast wil gaan liggen. Ik kietel haar tot ze zó hard moet lachen dat ze scheetjes laat (“Pardon!”). En we fitnessen: push-ups, buikspuiroefeningen en haar favoriet, de ‘leg press’, waarbij ze mijn bovenlichaam moet wegduwen. En we knuffelen, heel veel.
Erkennen welke liefde er niet meer is, biedt ook ruimte voor nieuwe liefde, andere liefde. Zelfs bij de grootste liefde van je leven, zo blijkt. Nieuwe liefde die samenkomt in die 5 minuten stoeien. Elke keer weer was dat míjn moment van 2014.
“OK, papa: 3, 2, 1… go!”
=================================
Bram Koster is papa van de mooiste dochter in de wereld. Hij doet dingen bij Marketingfacts en Online Tuesday. Daarnaast schiet hij graag plaatjes en kijkt hij uit naar zijn moment van 2015.
Jee Bram. Heftig jaar! Prachtig hoe je de liefde voor je dochter zo in beeld brengt. Maak er een heel mooi 2015 van!
Heel bijzonder en toch zo gewoon.
Treffend verhaal, Bram.
Je verhaal is vol liefde,genegenheid en bewustwording geschreven. Het raakt me. Veel mooie momenten gewenst in 2015!
ik wil zeggen *hartjes* maar dat zou ik op Twitter doen, Toch hier ook. Jezus man, wat een mooi blog, #liefde ….
Prachtig Bram. Liefde die ontkiemt in verdriet. Heel veel geluk jullie (alledrie) en ik blijf genieten van je mooie berichten en plaatjes!
Wow…..stil van….
Mooi Bram….
Heel mooi Bram!
Liefde is mooi. Soms is het zoeken. Soms niet, maar vind je het onverwachts.
Ik
Wat een geweldig verhaal Bram. Zelfs zonder kind(eren) snap ik dit gevoel. Geraakt!
Dank jullie wel voor de mooie en warme reacties!
Bram, zo heftig en zo herkenbaar. Die nieuwe liefde zo sterk en onverwoestbaar. Blijf stoeien en knuffelen. Het is je liefde van je leven. Koester die momenten. Hartjes voor jullie.
Heel herkenbaar. En vooral ‘dekbedden en kussen’. Voor mij inmiddels ruim 12 jaar geleden. Wat ongelooflijk goed omschreven. Dank.
Prachtig Bram! Heel erg mooi, respect- en liefdevol beschreven! Een documentje om te koesteren en dat je dochter met veel liefde en trots terug gaat lezen. Stoeien rules!
Prachtig moment Bram!
Mooi verwoord en verbeeld Bram. Herkenbaar ook. Wens jullie nog veel gestoei. Op naar een mooi 2015!
Bijzonder mooi moment Bram en wat heb je dit mooi opgeschreven!
De liefde voor je dochter, die voor enkele jaren geleden al zo duidelijk was, zo mooi verwoord dat ik er stil van ben.
Ha Bram, deze liefde is oneindig, voor altijd. Pakken ze je nooit meer af. Mooi geschreven man! Vond een paar maanden terug een goed artikel (‘Waarom vaders juist voor dochters zo belangrijk zijn’) over de relatie tussen vaders en dochters. Hoe ‘grenzen opzoeken’ en ‘avontuur aan gaan’ het zelfvertrouwen van dochters sterkt. En wat dat doet in haar relatie met toekomstige mannen… Voor op de leesstapel >> http://www.vitaldaddy.nl/inspiratie/over-vaders-en-dochters/
Alle goeds voor 2015.
Ontzettend mooi Bram!
Prachtig blog over de liefde voor je kind. Geraakt…
Stil van…
Respect!
Fijn 2015
Mooi moment Bram en prachtig beschreven..
Dag Bram,
Arno maakte me attent op je prachtige verhaal. Ontroerend, inspirerend en herkenbaar. Heerlijk zo’n kind, en heerlijk om zo vader te kunnen zijn. Wens jullie nog heel veel mooie stoeimomenten.
Cas, vader van Ginger.