Caroline Berkhof

Caroline Berkhof, Openluchtmuseum

Gevleid voelde ik me toen ik de uitdaging van Henk-Jan ontving. Een beetje onder de indruk ook door allen die me voor gingen. Deze tijd van het jaar voel ik me standaard ‘not so special’. Hoef ik niets voor te doen. Kruip het liefst onder een steen en kom er pas onderuit als de krokussen bloeien. Maar toch, er was een bloembolletje geplant, een beginnetje gemaakt en al de hele week voel ik ideeën broeien en gedachten borrelen. Herinneringen aan speciale momenten die misschien niet groots en meeslepend zijn, maar waardevoller worden naarmate ik ze koester.

Caroline groep 980

Mijn moment @work vond plaats op zondag 10 april toen wij met een groot aantal oud-bewoners van het Molukse woonoord Lage Mierde stilstonden bij ‘de aankomst’ 60 jaar geleden. In 2003 verplaatsten we een barak uit dit woonoord naar het Nederlands Openluchtmuseum. Vanaf april geven we ook de Molukse acties in de jaren ’70 een plek met een drieluik filmportretten. Bij de presentatie wisselen een uitgelaten stemming en geladen stiltes elkaar af. De emotie is voelbaar, zowel bij de betrokkenen – waaronder een dader en een gegijzelde v.d. treinkaping bij Wijster – als bij de mensen van het Openluchtmuseum. Daverend is het applaus dat volgt. Later is er een prachtig optreden van Massada, vlak voor de barak. Een uitbundig feest van Molukse en andere bezoekers van het museum. Wederom word ik diep geraakt door de stormachtige emoties die de presentatie in de barak losmaakt bij onze Molukse gasten. Hun geschiedenis wordt nu verteld in het museum over de cultuur van het dagelijks leven in Nederland. Dat betekent enorm veel voor hen en ik voel me bevoorrecht daar een bijdrage aan te mogen leveren.

Privé zou ik graag melden dat ik eindelijk wist wat ik later worden wil, weer eens onbedaarlijk verliefd was of uitgevogeld had waar Abraham de mosterd haalt. Maar, al mopperend met hier en daar een traan, denk ik aan mooie ontmoetingen met teruggevonden vrienden uit m’n jeugd en dat voelt warm en stevig geworteld. Een half woord is genoeg, je weet waar je vandaan komt en al spreek je elkaar jaren niet, je deelt een verleden en een brug is zo geslagen. Heel bijzonder. Ik vierde feestelijke mijlpalen met lieve vriendinnen, samen 200 maar veel ouder in jaren dan van geest. Ik ken ze al twintig jaar en wil ze nog in geen eeuw kwijt. Ik beleefde een hartverwarmend jubileumfeest met oud-collega’s en sloot een deur, waarvan ik niet wist dat hij nog openstond. “Jij was je tijd misschien wel vooruit” zei de man die eind vorige eeuw (1999) een toegewijd doch pukkelige stagiair was, en hij vertelde over zijn aandeel in de PR van het bedrijf.

Morgen ga ik met mijn oudste nicht naar ‘The Voice of Holland’. Ik heb veel om dankbaar voor te zijn. Groots en meeslepend kan wachten. Volgend jaar misschien …

9 gedachten over “Caroline Berkhof”

  1. Avatar foto
    Caroline Berkhof

    Dank jullie wel!
    En Vera, ik heb mijn moment geschreven op de heugelijke dag dat twitterbeertje werd gevonden. Toen kon ik nog niet bevroeden dat dit twitterberichtje zou uitgroeien tot beren-held-moment .

  2. Je bent een prachtmens vergeet dat niet Car!
    En kom nu eindelijk eens snel gezellig op de koffie bij ons!
    Gewoon gezellig neppen en daarna een lekkere borrel 😉

    Liefs Harriët

  3. Al inburgerend is mij ter ore gekomen dat we hier Zaanse Mosterd hebben, dus je moet maar eens deze kant opkomen, met of zonder Abraham! ;o)

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven