Engelengeduld
Dichtbij zijn, handen vasthouden, strelen
Lieve woorden zeg ik zachtjes hardop over hoe blij ik met je ben dat je mijn moeder bent en hoe goed je het hebt gedaan
Geniet & verdriet bij elkaar
Mijn Mama, 88 jaar, ze is stervende en ligt sinds twee weken op bed
Ze vroeg mij: ‘heb je nog een beetje kracht voor mij?
Ik weet nu niet zo goed wat ze hiermee bedoelt
Heb ik wel kracht? Hoe kan ik dat aan haar doorgeven? En wát dan?
In een split second gaat er van alles door mij heen
Ik ben kalm én ik vind het ook best spannend, het is allemaal zo nieuw voor mij, heb nog niet eerder meegemaakt om bij iemand te zijn die aan het sterven is
Ik volg mijn gevoel, ik wil en mag dichtbij haar zijn, wat is dit intens
Geniet en verdriet zo dichtbij elkaar, onbeschrijflijk mooi en bewaardevol
Al haar (klein)kinderen mogen er zijn en ieder van ons krijgt ruimte om dichtbij te zijn
Zij vindt het fijn dat ze niet alleen is
Zij is lief, broos, verzwakt, levensmoe, fragiel & oersterk, helder zicht en licht
Dinsdag 14 februari 09.00 uur zie ik dat mijn moeder er niet meer is
Dat is een vreemde gewaarwording
Zij ligt in bed en ik zie leegte
Ik hoor dat haar ademhaling aan het veranderen is
Ze ‘blaast’, soms diep, dan even stil en dan begint het weer rustig
Ze doet het op haar eigen wijze, het is zo teder, vredig en rustig
De volgende dag, woensdag 15 februari, werkt haar hart nog steeds krachtig
Begin van de avond verandert er opeens iets
Mijn broers en zussen, we gaan hand in hand om haar bed zitten, omringen haar met heel veel liefde zoals zij dat ons altijd heeft gegeven
Een half uurtje later stopt het hart van mijn moeder
Het laatste restje adem blaast zij uit
De gedachte dat haar andere grote schatten, met open armen haar staan op te wachten is een liefdevolle en troostrijk
De ziekte Alzheimer was al jaren geleden binnengeslopen
Waardoor ik in de afgelopen ruim 10 jaar stukje voor stukje langzaamaan afscheid nam van haar
Iedere keer diende zich weer een andere fase aan, het ging gepaard met pijnlijke momenten
Ik vind het zo speciaal dat haar laatste levensfase er een was, die ik samen met mijn liefsten, verzorging, dominee en arts zo anders heb mogen beleven
Alzheimer was hier helemaal niet meer bij
Leef in het nu
Ik ben Caroline van Driel Stoffer, loopbaanprofessional en ik leer mensen hun eigen kracht te (h)erkennen en met de inzichten aan de slag te gaan. Ik hou ervan om mensen aan te wakkeren en aan te moedigen het beste uit zichzelf én anderen te halen.
Met veel zin en plezier aan het werk www.vandrielstoffer.nl www.carogift.nl @CvDrielStoffer
Wouw! Mooi, liefdevol en teder… ?
pffff, heftig. mooi beschreven. mijn vader heeft ook alzheimer, maar staat nog aan het begin… Goed om te weten dat er ook zo’n mooie manier is om ermee om te gaan. dank voor dit ‘inkijkje’ in jouw leven…
Prachtig geschreven… *er stil van is*
Poeh…wat beschrijf je het intens, zo mooi dat het zo mocht zijn..Zo herkenbaar ook, mijn allerliefste Tante en tweede moeder overleed op 16 februari nu negen jaar geleden. Ik weet het nog, van minuut tot minuut.. In deze dagen beleef ik alles weer opnieuw, fijn om bij jou te lezen ?
Dat vraagteken kwam uit de lucht vallen 😉