Caryn ’t Hart

Caryn ’t Hart, @_Caryn, redacteur, blogger

Om nu te zeggen dat ik bij de pakken neerzat begin 2010.. Nee. Maar helemaal geweldig voelde ik me niet. Ik zat in de ziektewet omdat ik oververmoeid was geraakt na het plotselinge overlijden van mijn moeder, wist niet goed wat ik wilde qua werk en ik moest even weer goed kijken wie ik was en of ik mezelf wel leuk vond.

Om nu te zeggen dat ik bij de pakken neerzat begin 2010.. Nee. Maar helemaal geweldig voelde ik me niet. Ik zat in de ziektewet omdat ik oververmoeid was geraakt na het plotselinge overlijden van mijn moeder, wist niet goed wat ik wilde qua werk en ik moest even weer goed kijken wie ik was en of ik mezelf wel leuk vond.

Ik beloofde mezelf dat 2010 het jaar zou worden, waarin ik weer echt mezelf zou kunnen zijn. Als het sterven van mijn moeder één ding had duidelijk gemaakt, was het wel dat het leven te kort en te waardevol is om jezelf te verstoppen.

Dat resulteerde erin, dat ik kort na het begin van 2010 ontslag nam bij de Hogeschool waar ik al twee jaar als docent werkte. Ik verruilde mijn baan daar, voor een baan als communicatieadviseur van de Coalitie Biodiversiteit 2010. Onno Hoes is de voorzitter van de coalitie.

Mijn werkplek werd Museum Naturalis. Het was geweldig om samen met collega’s aan het communicatiebeleid en de activiteiten van het Jaar van de Biodiversiteit te werken. Zeker omdat ik dankzij Ilonka Coenraad, de inspirerende marketingmanager aldaar, de kans kreeg om veel te leren over social media en strategie. Ik bloeide bij Naturalis helemaal op, had er leuke collega’s en ontmoette interessante mensen. Zo liep ik met meidenband Kus door het bos en mocht ik naar Onno’s inauguratie als burgemeester van Maastricht.

Ik ben niet zo iemand die denkt dat de kosmos op mysterieuze wijze met je meewerkt als je maar het goede doet. Maar ik heb wel vaak mogen merken dat hard werken loont, op alle vlakken. 2010 was écht een jaar van aanpakken. Ik heb veel dingen gedaan die ik eigenlijk niet durfde. Al jaren wist ik dat ik echt iets moest doen met dat geschrijf van mij, in 2010 durfde ik eindelijk anderen mijn stukken te laten lezen en wegen. Al jaren wilde ik graag werken voor het Nederlands Debatinstituut, in 2010 meldde ik me eindelijk aan als jurylid. Ik ben eindelijk een werkblog begonnen, een plaats voor al mijn hersenspinsels op het gebied van taal en communicatie. Al jaren wilde ik serieus werk maken van afvallen, in 2010 lukt het eindelijk om de kilo’s blijvend kwijt te re raken.

Ik heb ’zomaar’ afgesproken met mensen die ik alleen van internet en twitter kende. Eerst resulteerde dat in een dag ouwehoeren met Gerjanne. Later durfde ik het zelfs aan om met allerlei twittercontacten, zoals Bloei en Ilja , naar het Natural Networking Festival te gaan. Workshops volgen en om het kampvuur zitten met allemaal leuke, inspirerende mensen, was een geweldige ervaring die ik niet had willen missen. Ook ontmoette ik Marcel en ging ik zelfs voor hem werken.

Het mooiste moment van 2010 was op zakelijk gebied toch wel, dat ik werd aangenomen bij Tappan Communicatie. Of eigenlijk, het moment dat ik me realiseerde dat ik daar heel graag wilde werken. Dat was het belangrijkste. Ik wist namelijk, mede door het project van het Jaar van de Biodiversiteit, weer waar ik goed in ben en waar ik niet goed in ben. En alleen dan kun je goed een nieuwe baan vinden, denk ik. Sinds 1 december ben ik redacteur/adviseur administratieve communicatie. Mijn team en ik verbeteren de publiekscommunicatie van overheden en dienstverleners. En dan vooral: het versimpelen ervan 6 van de 10 Nederlanders snapt geen hout van de brieven die ze krijgen van de overheid of de verzekering, het is niet duidelijk voor ze wat ze moeten doen. Dat kan anders. Alles komt samen in deze baan, mijn achtergrond in de gehandicaptenzorg komt zelfs van pas. Ik schrijf er ook veel over, op twitter en op verschillende blogs, zoals administratievecommunicatie.nl

Privé had ik een heel mooi moment in november: ik stond in de rubriek in Familieportret van NRC Magazine. Ik werd geïnterviewd over de band met mijn moeder en er stond een mooie foto van ons bij uit 1984. Maar het mooiste was toch wel, dat mijn lief me op Lowlands ten huwelijk vroeg. We trouwen in januari. 2011 begint dus goed!