Cor Hospes

Het is 01.30 uur, ik heb samen met mijn meisje een feestje gehad in de binnenstad, we willen dat feestje een beetje verlengen nog, een beetje ons eigen feestje vieren ook, maar alle kroegen waar we graag komen zijn te vol of te leeg en net als we op de Nieuwmarkt denken dat we naar huis moeten, stoppen we voor Café de Vriendschap waar we nog nooit eerder zijn geweest, maar waar mensen dansen en een grijze man in een Mart Smeets-trui singletjes draait, ‘Mr. Blue Sky’, hoor ik, ‘Never Gonna Give you up’ hoor ik, ‘Livin’ On a Prayer’, en ik bestel biertjes, praat met een paar Engelsen die het ook allemaal te cool en te groovy vinden, ik hoor nog meer nummers die ik vroeger vreselijk vond, maar het is fijn, het is leuk, en ik kijk naar mijn meisje dat danst op ‘I Do I Do, I Do I Do I Do’, een meisje dat gelukkig kijkt, een meisje met wie ik nu al ruim twintig jaar verkeer, met wie ik die dag in brons bent getrouwd, en ik ben gelukkig, omdat we samen zijn, omdat we van elkaar houden, omdat we elkaar soms totaal niet begrijpen, elkaar aantrekken, uitdagen en afstoten, maar gewoon bij elkaar horen, ‘Could it be Magic’, en zij ziet dat ik naar haar kijk, voelt met welke ogen ik naar haar kijk, en allebei horen we dat de muziek beter wordt en we drinken bier en dansen, spelen met elkaar, we kussen elkaar, draaien om elkaar, aantrekken, uitdagen, afstoten, ‘You are My First, My Last, My Everything’, ik lach naar haar, zij naar mij, we lachen om elkaar, bij elkaar, en dansen samen door de Amsterdamse nacht, de lange nacht, en hopen dat de muziek niet meer stopt, dat we nog lang samen mogen dansen en dat het buiten nimmer meer licht wordt.

Ik ben Cor Hospes (@corhospes). Schrijf boeken, geef workshops, cursussen en ander advies over contentmarketing. En ik maak vooral graag verhalen voor bedrijven en organisaties. Verhalen die het waard zijn om te delen.