De queeste van een wereldburger

Het is 1972. Twee mannen omhelzen elkaar op de Afrikaanse savanne. De Afro-Amerikaanse schrijver Alex Haley ontmoet een verre nazaat van hun gezamenlijke 18de-eeuwse slaafgemaakte Afrikaanse oervader Kunta Kinte. De climax in de waargebeurde Amerikaanse tv-serie ROOTS! Met een bak chips op schoot ben ik voor de tv als kind getuige van een historische gebeurtenis die me nooit meer loslaat. Ik droom van een queeste naar de oorsprong van mijn eigen Surinaamse en Indische wortels.

Een halve eeuw later – 3 maart 2020 – ligt mijn debuut, mijn historische autobiografie ‘Wortelzucht – De geschiedenis, dat ben ik’  in boekhandels in Nederland, Suriname en op de Antillen. Met veel positieve reviews en media-aandacht in o.a. Het Parool, Nederland Dagblad en NOS Radio 1 Journaal. Ik knijp in mijn arm. In de Amsterdamse etalages van boekhandel Scheltema en Athenaeum boekhandel  glimlacht mijn boek mij toe.

De wereld hoort mijn verhaal over hoe 400 jaar turbulente familiegeschiedenis op vier continenten en mijn 13 DNA-etniciteiten mij hebben gemaakt tot de man die ik geworden ben. Zoals het verhaal van mijn 19de-eeuwse slaafgemaakte Afro-Surinaamse familie Van Kanten en de ontdekking van de ‘Kunta Kinte’ in mijn familie, de slaafgemaakte ‘Africaan’ Elisabeth (1811). Maar ook verhalen over Portugese kolonisten en generaties KNIL-soldaten met hun Aziatische concubines onder mijn voorouders.

Met mijn vergrootglas verlies ik mij in de voetsporen van een verborgen familiegeschiedenis. Ik sta in een 17de-eeuws landhuis oog in oog met Graaf Van Limburg Stirum. Nazaat van de Iers-Schotse Kennedy clan die als slavenhouders een halve eeuw vier generaties familie Van Kanten als slaafgemaakten op de Surinaamse suikerplantage Brouwerslust in eigendom houden, waaronder mijn creoolse betovergrootmoeder. In een fraaie rol geschept papier met strik er omheen tref ik mijn Afrikaanse oermoeder. De graaf en gravin steunen mijn boek omdat mijn verhaal verteld moet worden.

Wortelzucht brengt prachtige schrijvers zoals Etchica Voorn, Marion Bloem, Astrid Roemer, Babs Gons, Reggie Baay en Griselda Molemans op mijn pad. Kers op de taart is een handgeschreven brief van Adriaan van Dis:

“Wat een bijzonder boek heeft u geschreven. Harry Mulish zei: ‘De Tweede Wereldoorlog, dat ben ik’. Maar u wint ruimschoots: koloniale geschiedenis, slavernij, Pacific oorlog, de hele schaamteloze veroveringszucht. Alles komt in Wortelzucht tot uiting. Fraai vormgegeven ook. Prachtige foto’s. Alles goed gedocumenteerd. Ik moet het met legendes en mythologieën doen. Maar u heeft alles kunnen boekstaven. Chapeau!…”

Ik beklim podia in het Rijksmuseum, Amsterdam Museum en Verzetsmuseum. Een oude man belt mij uit Suriname. Ik sprak hem 40 jaar geleden voor het laatst. Hij is ontroerd door mijn interview in de Surinaamse krant De Ware Tijd en zegt dat boek Wortelzucht belangrijk is voor Suriname.

Ik heb rust gevonden in mijzelf omdat ik nu weet wat en wie ik ben: een wereldburger.

#Mijnmoment is dat ik als vader met trots het eerste boek Wortelzucht exemplaar overhandig – tijdens de lockdown – aan mijn 20-jarige dochter Annanova [VIDEO], voor wie ik het boek heb geschreven. ‘Als je later ooit kindjes krijgt Annanova, doe dan als Kunta Kinte. Hou ze omhoog onder de volle maan. En vertel ze wie ze zijn.’
Want ‘People without knowledge of their own history, origin and culture are like a tree without roots’ (Marcus Garvey).