Diana Russo

Het is november en aan tafel ontstaat er een discussie over Sinterklaasavond. De ene mini Russo wil FIFA14, de andere MINECRAFT en de oudste smeekt om GTA (Grand Theft Auto). Voor de zoveelste keer ontstaat er een verhitte discussie over het kapitaal aan spelletjes in de kast, de hoeveelheid geweld in GTA en het feit dat wij de stomste ouders van de hele wereld zijn. Want iedereen – yeah, right! – mag die spellen wel van hun ouders spelen. Nou, dan ga je daar toch lekker heen!  En andere cadeaus zijn allemaal stom. Ok, opgelost. Dan doen we toch geen cadeaus? Het boze schreeuwen gaat door. Uiteindelijk zeg ik: en bovendien hebben we geen geld. Stilte. Daar moeten de mini Russo’s even over nadenken.

Zij waren er bij toen het vorig jaar omstreeks deze tijd mis ging met mijn gezondheid. Behalve dat dit een wissel heeft getrokken op ons gezinsleven en op vriendschappen, hebben we daardoor in 2014 ook geregeld voor financiële uitdagingen gestaan. Ook daar waren ze bij. De blik in hun ogen verzacht.

Ik stel voor om Sinterdobbel te doen: iedereen koopt drie cadeaus van één euro, pakt deze in kranten in en dan gaan we er om dobbelen. Er wordt nog wat gemopperd, maar het eerste enthousiasme is al zichtbaar. Ik bel mijn ouders en nodig ze uit mee te doen. Ze vinden het waarschijnlijk een raar spel, maar nemen de uitnodiging enthousiast aan.

Vlak voor Sinterklaas gaan we naar de Kringloopwinkel. De mini Russo’s kijken hun ogen uit en hebben de tijd van hun leven in deze enigszins merkwaardige winkel waar alles zo goedkoop is. Coole espressokopjes, een afzichtelijk gipsen gans voor in de vensterbank, een gedeukt metalen vergiet, een eierdopje in de vorm van een koe, noem maar op. Al snel hebben we onze buit binnen. Vooral de jongste neemt zijn taak uiterst serieus. Hij sluipt door de winkelpaden, rekent alles buiten het zicht van de anderen af en komt na een eeuwigheid stralend naar buiten met zijn, in kranten verpakte, nieuwe schatten .   

Sinterklaasavond. De eerste ronde van het spel met verdelen en uitpakken van de cadeaus verloopt relatief rustig, al liggen we vaak in een deuk  om de hilarische en soms afzichtelijke cadeaus. Dan begint ronde twee. Al snel blijken er een aantal favorieten te zijn: de gipsen gans voor in de vensterbank gaat van hand tot hand. En iedere keer als de middelste mini Russo zijn favorieten bij elkaar heeft verzameld moeten we van de dobbelsteen “een plaats naar rechts schuiven” en is hij alles weer kwijt. Na twee keer  15 minuten (we hadden echt even een pauze nodig om bij te komen) zijn we klaar. Moegestreden, maar wat hebben we gelachen en gegild. Deze keer van plezier.

Ik ben dankbaar. Voor een heleboel dingen. Dat we dit als gezin samen mogen beleven. Dat mijn ouders gezond en dichtbij zijn. Dat mijn kinderen begrijpen dat er meer op de wereld is dan geld en GTA. En dat de jongste de avond besluit met: “Dit was de leukste Sinterklaas ooit”.

Gans 2

Ik ben Diana Russo (@DianaRussoHRBP) en zelfstandig adviseur op het gebied van HR & Social Media, Internal & Employer Branding en De Organisatie van de Toekomst. Ik ben getrouwd met een echte Siciliaan (@RussoenzoNL) die onder andere fantastisch voor me kookt. Jongensmoeder van drie mini Russo’s.

15 gedachten over “Diana Russo”

  1. Gaaf. Zulke voorwerpen, hoe lelijk ook (alhoewel smaken verschillen), hebben zo ineens een gouden kroontje. Zet die gans niet op de vensterbank, maar op een goed zichtbare plaats hoor, om er nog vaak aan te denken!

  2. Avatar foto
    meta van rhenen

    Heel erg herkenbaar. Big smile door dit verhaal en mijn eigen herinneringen. Ook zelfmaakkadootjes doen het goed bij de sintdobbel.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven