Dimitry Vleugel

Hoewel ik van aandacht hou en het niet erg vind om het middelpunt te staan, gaat MijnMoment 2012 over iemand anders. In MijnMoment van 2012 wil ik graag vertellen over een hele lieve tante die helaas afgelopen november is overleden.

Tante Jannie was de tante van mijn vader, getrouwd met Ome Jan, kan het nog Hollandser? Ze konden geen kinderen krijgen, mijn vader was hun surrogaat-zoon en wij hun surrogaatkleinkinderen. Ome Jan was altijd een loonwerker geweest en ze moesten rondkomen van een heel klein pensioen. Ze woonden in een arbeiderswoning in Goes met bloemetjes voor de ramen en een kleedje op tafel en waar iedereen die langsliep een vriendelijk woord of gebaar kreeg.

Ome Jan was alles voor Tante Jannie, een twee-eenheid die voor elkaar geboren leek te zijn. De klap was groot toen hij jaren geleden overleed, maar ondanks het verdriet bleef ze vrolijk en genieten van het leven. Ze heeft nog jaren in die knusse arbeiderswoning gewoond, maar ouderdom komt met gebreken en ze kwam steeds vaker bij de dokter, voor wie ze overigens altijd een mooie groene appel meenam.

Door slijtage en ouderdom moest haar been worden geamputeerd, thuis wonen ging niet meer en ze verhuisde naar een verzorgingstehuis, maar wederom bleef ze lachen,genieten van het leven en vooral veel praten (http://www.mobypicture.com/user/dim/view/6017804). Ze had heel veel mensen om haar heen die haar trouw bezochten, van kinderen tot en met mensen van haar leeftijd, iedereen was gek met haar. Wanneer ze jarig was hield ze op een briefje bij wie haar allemaal gefeliciteerd had zodat ze dat aan mijn moeder kon vertellen. Haar verjaardag vierden we in de kroeg om de hoek, ze had simpelweg teveel vrienden om in een gewoon huis te ontvangen.

Dim met tante

Op 96-jarige leeftijd verslechterde haar gezondheid wederom Voordat ze de operatiekamer inging omdat ook haar andere been geamputeerd moest worden, grapte ze nog tegen mijn vader “gelukkig zijn ze niet van bovenaf begonnen”.

Tegen elke verwachting in, belde ze een paar uur na de operatie al naar mijn ouders “ik ben er nog hoor!” en wederom bleef ze lachen en genieten van het leven, want ze had nog steeds al die lieve mensen om haar heen die haar trouw bezochten en overal mee naar toe namen.

Afgelopen november ging het opeens snel bergafwaarts met Tante Jannie, het motortje was op. Ik heb haar bezocht toen ze er heel slecht bijlag, ze sliep veel en was nooit echt wakker. Ze greep mijn hand beet en liet hem niet meer los, haast onverstaanbaar vertelde me dat ze zo dankbaar was voor alle lieve mensen om haar heen, dat mijn ouders, die er onvoorwaardelijk voor haar waren, zo lief voor haar waren geweest. Uit haar breekbare stem sprak diepe dankbaarheid.

Tante Jannie stierf op 97-jarige leeftijd na een lang, mooi en liefdevol leven. Ze is nooit moeder geworden, heeft geen mooie huizen of auto’s gehad, nooit verre reizen gemaakt. Maar ze heeft wel verzorgd, geleefd en lief gehad, ze was er altijd voor een ander. Dat resulteerde in heel veel lieve mensen om haar heen die tot het einde voor haar zorgden. En deze mensen betaalde ze terug met haar schitterende glimlach en dankbaarheid.

Lieve Tante Jannie, dank je wel voor alle zelfgemaakte zakdoekjes en rolletjes pepermunt en voor de leuke kerstvieringen bij mijn ouders die we tot het einde hebben volgehouden

Maar bovenal dank ik u voor uw lach en onmetelijke positiviteit, u bent mijn voorbeeld.

11 gedachten over “Dimitry Vleugel”

  1. mooi Dim.. ik herinner me goed dat wij het ooit over haar hadden .. haar verjaardag in de kroeg.. Zeeland toch? of vergis ik me
    Ginger

  2. Zo mooi! Koester de herinneringen, daar in leeft ze voort.

    Wat ik hier ook lees is, dat het leven gemaakt wordt door samen zijn, houden van, delen, etc. Niet door geld en dingen.

  3. Dank je wel allemaal..ik lees de andere verhalen en haal daar ook veel uit. Nu maar eens proberen ze te onthouden en ook daadwerkelijk uit te voeren.
    Want we zijn en blijven mensen he 🙂

  4. Blijft mooi Dim !
    Ook na de zoveelste keer lezen.
    Kwam MIJNMOMENT weer tegen en wilde je het toch een keertje laten weten 😉

    Groet Richard

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven