Dimitry Vleugel

Wat we met Androidworld hebben is prachtig. Ons eigen bedrijf waar we zelf invulling aan kunnen geven, waar we onze creativiteit kunnen laten gaan, waar we in de ochtend iets bedenken en het in de middag realiseren. De financiële moeilijkheden daar gelaten is dat toch het mooiste wat een mens kan doen. Ja toch?

Iemand vraagt me wat ervoor nodig zou zijn om iets anders dan Androidworld te gaan doen. Mijn antwoord is dat zoiets wel heel gaaf zou moeten zijn om iets te verlaten dat je met je compagnons hebt gebouwd.
Maar wanneer er een nieuw merk zou komen en mij zou benaderen om het een gezicht te geven in Nederland dan zou ik dat toch ernstig in overweging nemen.

Iets meer dan zes weken geleden gaat de telefoon en wordt me exact de aanbieding gedaan die ik hierboven beschreven heb. Een nieuw merk, een blanco canvas en ze vragen mij om dat in te gaan kleuren.
Het is een geweldige kans om iets anders te doen en om mijn kwaliteiten voor een andere zaak in te zetten. Vooral het feit dat ze mij vragen vind ik belangrijk, dat voelt zo oneindig veel beter dan ergens zelf om vragen.

De afgelopen jaren ben ik vrij ‘natuurlijk’ van het een naar het andere gegaan. Nu aan het einde van het jaar sta ik voor het eerst op een kruising en moet ik een richting kiezen.
Een keuze maken voor een andere weg dan de huidige is voor mij best moeilijk. Van nature ben ik namelijk een heel erg loyaal persoon, en ben ik ook nu geneigd mijn partners trouw te blijven. Maar tegelijkertijd besef ik ook dat deze loyaliteit me in het verleden niet altijd het beste heeft gebracht, en moet ik maar eens voor mezelf kiezen.

Daar stond ik dan op een eenbaansweg voor de afslag met het bordje ‘avontuur’. Sla ik inderdaad af en duik ik de in mist gehulde weg op het onbekende in. Neem ik daadwerkelijk het risico dat dit een doodlopende weg is of blijf ik op deze comfortabele geasfalteerde snelweg en tuf nog een tijdje door.

Ik kies voor het avontuur.


Ondernemer, werker, Android, sociaal en online. Ik vind passie een kutwoord maar ik heb het wel. Onlangs moest ik weer eens CV maken en zag ik hoe weinig ‘papiertjes’ ik bezat, maar ook hoeveel ervaring ik heb opgedaan. Papiertjes verouderen en vergaan, maar passie en ervaring blijven bestaan….blijkbaar kan ik ook rijmen.

6 gedachten over “Dimitry Vleugel”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven