In die dagen ontwikkelde zich langzaam maar zeker het scenario van steeds meer beschermen als samenleving. Vrijdagavond was onze zoon naar huis gekomen zoals hij wel vaker doet in het weekend.
Die nacht ben ik vroeg wakker en blijf maar denken over de ontwikkelingen. Wat betekent dit voor mijn bedrijf en voor ons als gezin? Ik verwacht dat we snel in een lockdown gaan als land.
Rond 4:30 sta ik op, slapen gaat niet meer. Ik ga naar mijn kantoor, pak mijn notitieblok en begin op te schrijven waar ik al een uur over lag na te denken.
In mei 2018 had ik gekozen voor een nieuwe richting, alle online programma’s en training heb ik in de loop van het jaar verwijderd. Al mijn focus op coaching van ondernemers, op locatie bij de klant of in Doetinchem. Die zomer in 2018 maakte ik afspraken met ongeveer 100 mensen uit mijn netwerk en in drie maanden heb ik ze bezocht om naar ze te luisteren over wat de ontwikkelingen in hun bedrijf was en ik vertelde over mijn ontwikkelingen. De eerste nieuwe klanten kwamen uit deze gesprekken. Na deze omslag liep het in 2019 lekker en met een goed gevoel ging ik 2020 in.
Met de lockdown in het vooruitzicht kon ik het bezoeken van klanten wel vergeten. Dat waar ik juist bewust voor had gekozen, ondernemers persoonlijk bezoeken. Het zou voorlopig niet meer gaan. Wat betekent dit voor mijn bedrijf, mijn omzet en mijn inkomen? Hoe lang gaat dit duren, weken, maanden of nog langer?
Na een gesprek met een ondernemer eerder die week zat ik nu na te denken over de verschillende scenario’s en schreef het meest slechte scenario uit. Wat als we als gezin ziek worden en niet aan het werk of naar school kunnen? Wat als mijn ouders ziek worden? Wat als mijn zus ziek wordt? Wat als ons inkomen naar nul zakt? Hoeveel geld hebben we dan? Hoe lang kunnen we ons redden in het meest slechte scenario?
Op zaterdag rond het middaguur, tijdens de lunch, zaten we als gezin rond de keukentafel en ik stelde vragen. Wat verwachten jullie, komt er een lockdown? Als er een lockdown dreigt kom jij naar huis of blijf je in Nijmegen, vroeg ik mijn zoon. “Ik blijf in Nijmegen”, zegt hij resoluut. M. kijkt wat teleurgesteld. Ik blijf vragen stellen. Wat als we geen inkomen hebben, omdat we ziek zijn bijvoorbeeld, hoe lang kunnen we ons dan redden?
Het gesprek en mijn voorbereiding geeft rust. We kunnen zeker maanden vooruit ook als er helemaal geen inkomen binnenkomt. Als M. enigszins kan blijven werken, als ik enkele klanten kan blijven helpen, dan zijn dat allemaal meevallers en kunnen we het nog langer volhouden.
Zondag werd de verwachte lockdown aangekondigd. Die maandag ontving ik van de meeste klanten een bericht of telefoontje dat onze afspraak voorlopig niet kon doorgaan.
Nu 9 maanden later lijkt het er op dat ik mijn draai weer gevonden heb. Het was een bijzonder en leerzaam jaar, maar dat moment aan de keukentafel, dat crisisberaad met het gezin gaf rust in de turbulente tijd die volgde.
Over mijzelf:
Man van M. en vader. Business coach met een focus op betere beslissingen voor ondernemers. Schrijft dagelijks met plezier. Interviewt wekelijks voor de podcast. Loopt veel hard en scheidsrechter bij de KNVB. https://ernohannink.nl
Super herkenbaar Erno: echt gaan zitten voor die worst case scenario geeft zoveel rust. Precies wat wij ook gedaan hebben en precies de reden dat we (mentaal) goed voorbereid waren. Leuk om te lezen dat we eenzelfde aanpak hadden én veel geleerd hebben. Trots op zijn!
Dank je wel Kim. Werken vanuit de rust heeft ons als gezing nieuwe mogelijkheden en kansen gebracht.
Goede aanpak zo Erno, en fijn dat je er tot zover goed doorheen gekomen bent!