Met een klap stond alles stil. Ik remde voor een afslag, de auto achter me niet.
De botsing schudde me door elkaar en wierp mijn hoofd als een levenloos ding naar achter en naar voren. Geïrriteerd en een beetje versuft wilde ik niets liever dan doorrijden. Ik had hier geen tijd voor. Het was de eerste dag van het Boost your Business weekend, dat ik voor 14 Nederlandse ondernemers op Curaçao had georganiseerd. De deelnemers zaten op me te wachten, en ik moest eerst nog de voorbereidingen voor de BBQ van die avond treffen. Na de workshop zou ik mijn Handboek voor Wereldburgers af maken om het een paar weken later in de winkels te hebben liggen. Mijn agenda stond vol met lezingen, workshops en reisjes. Geen tijd te verspillen dus…
“Kijk dan in ieder geval even of je bumper niet beschadigd is” zei een verstandige stem in mijn hoofd. Ik schrok toen ik de achterkant van mijn auto zag: die was zeker een halve meter korter geworden. De grote jeep achter me zat ook helemaal in elkaar. Mijn auto bleek total loss en ik had een whiplash.
Dat betekent: pijn in nek en rug, niet lang kunnen zitten of staan, niets kunnen tillen, extreem langzaam bewegen. Maar ook: niet goed kunnen nadenken, concentreren of lezen. Misselijk worden van beeldschermen. Na een paar uur niets doen weer moeten slapen om je hoofd rust te gunnen.
Hoe vind je plaats voor gedwongen rust in een druk, productief en gedreven leven? Niet dus. Toch dwingt zo’n ongeluk je om al je prioriteiten te herdefiniëren. Timothy Ferriss schrijft in de 4-hour workweek: “Wat als je nu nog maar een half uur per dag mocht of kon werken, om wat voor reden dan ook, wat zou je dan wel en niet doen?” Voor het ongeluk leek dat onvoorstelbaar. Welke situatie kon zich nu voordoen dat je maar een half uur per dag kon werken? Nu wist ik het. En ik leerde ook meteen dat ik goed moest kiezen in dat half uur. Zat ik per ongeluk een half uur op Facebook, dan was mijn energie voor de rest van de dag op.
Maar het grappige was: alles wat ik liet vallen, werd óf door anderen opgepakt (dank aan Martijn Aslander en Peter Ros die het Boost your Business weekend verder invulden) óf het bleef geduldig wachten (voor echt belangrijke dingen stuurde men me wel een reminder), of het bleek helemaal niet zo belangrijk en hoefde dus niet gedaan te worden.
De dingen die ik leerde en die ik nog steeds aan het leren ben, kunnen ook nuttig zijn als je geen ongeluk krijgt:
– concentreer je op 1 ding tegelijk
– verwachtingen bijstellen
– geen tijd en energie verspillen aan dingen en mensen die er niet toe doen
– goed luisteren naar mijn lichaam
– vol verwondering bedenken hoe vol mijn dagen en hoofd normaal gesproken zaten
– agenda leeg maken en… proberen te houden
– me realiseren hoe perfectionistisch ik normaal gesproken ben, voor mezelf en naar anderen toe en dat loslaten…
– eerste stapjes in de wondere wereld van de yoga, ademhaling, ontspanning en bewustwording
– herintroductie van de alomgeprezen siesta
Was ik voor mijn Handboek voor Wereldburgers en bijbehorende levensstijl al enorm aan het minimaliseren (minder spullen, minder papier, minder to do’s), nu kreeg dat nog een extra dimensie: alleen het allernoodzakelijkste krijgt een plek. Hoewel ik in 2013 enorm heb genoten van alle workshops in Berlijn, Barcelona, Curaçao en Mallorca en andere mooie plekken die ik in een noodtempo heb gegeven, 2014 wordt een jaar van rust, van flow.
Vorig jaar rond deze tijd voelde ik me ontheemd. De drie plekken waar ik van hield vielen allemaal weg. Afgelopen jaar ben ik verliefd geworden op een nieuwe plek. Heb ik samen met mijn (foute) man een prachtig oud boerderijtje in Mallorca gekocht. De rustige dorpsleven en de 5000m2 met amandelbomen roepen me, meer dan ooit. Ik wil daar de komende maanden uitrusten, beter worden, reconnecten met de aarde, de natuur en met mezelf. Puur leven in het moment. En wie weet, willen er wel mensen langskomen om even in mijn (nieuwe) ritme mee te genieten… Te leren over self-sustainable living, eten uit de natuur etc.
En zo komt toch alles weer op zijn pootjes terecht. Een nieuwe plek, een nieuw evenwicht, een nieuw tempo. Wellicht op zijn tijd ook weer een nieuw boek?
Esther Jacobs (1970) wordt ook wel de ‘No Excuses Lady’ genoemd. Als rasoptimist, motivational speaker, schrijver en journalist zoekt ze altijd naar verrassende invalshoeken en creatieve oplossingen. Ze heeft geen vaste woon-en verblijfplaats, maar vertoeft als wereldburger vaak in Curaçao, Amsterdam, Spanje en Miami. estherjacobs.info
Even de rem erop … wat is daar nou op tegen. Jawel, ik weet ’t, jij zit niet graag stil, sterker nog, jij kunt helemaal niet stil zitten…en toch….ga je dat doen. Inderdaad, luister goed naar je lijf en alles gaat weer goed komen. Lieve Esther, ik wens jou en je foute man een mooie hergeboorte op Mallorca!
Terug naar de basis:
Keep It Standard-Simple
Esther,
Wat een herkenbaar verhaal voor mij althans. Het is voor mij een enorm gevecht geweest er boven op te komen door de verkeerde diagnose en etiket whiplash en dus psychisch. Bij mij bleken er nekwervels verschoven te zijn, waar pas na 1,5 jaar iemand achter kwam. Nu al weer 14 jaar aan het werk en mijn leven met soms een terugval weer goed op kunnen pakken. Sterkte en veel kracht gewenst
Jee Esther, wat een mega boodschap is dit zeg. En ik hoop van harte dat het je lukt om dit korte lijstje na te leven en ervan te genieten. Er gaat iets moois uitkomen dat weet ik zeker en ik neem je lijstje ter harte. Ook ik ga zoeken naar flow, rust en bezinning. Ik wens je een heerlijk 2014 met je foute man op jullie magische plekje
Dank voor dit verhaal. Niet ieder bericht op facebook kan ik openen, die van jou meestal wel. Zou zeker wel inspiratie op willen doen daar op Mallorca en langs willen komen. Alles op zijn tijd en op een wijze manier doelen bereiken en ondanks tegenslagen nog genieten. Sterkte met de verwerking, acceptaties en herstel!
Jeetje Esther, wat heftig. En wat bijzonder.
En wat kan je er prachtig over schrijven!
Terwijl ik je boek las en je volgde op Twitter had ik altijd zo’n bewondering voor je. Jij laat zien dat alles mogelijk is en dat er eigenlijk geen problemen kunnen zijn en dat overal een oplossing voor is.
Vind het dan ook ontzettend mooi en inspirerend om te lezen hoe je ook deze uitdaging aangaat.
Uiteraard hoop ik dat je je gauw beter zult voelen. Ik wens je alle gezondheid en geluk toe voor 2014!
Mijn woord voor 2014 past zo te horen ook goed bij jou: sabbatical-living. Alle factoren (meestromen, alleen dingen doen die waardevol zijn en daardoor leuk, luisteren naar je lichaam, rust, ruimte) van een sabbatical, alleen dan als levensstijl. Niet als ’tussenperiode’ omdat je het verdient hebt, maar als levenwijze omdat dat leven is. Sterkte en geniet van de natuurlijke flow!
Prachtig verwoord wat ik nu voel, rationeel moet ik dezelfde weg inslaan alleen emotioneel wil ik dit nog niet…worstelworstel…
Ja. Dan opeens anders. En wat uitkomst betreft (ook) weer helemaal prima. In de veronderstelling dat je verder geen blijvende gevolgen hebt overgehouden aan dit ongeval. Mooi durfal verhaal.
Wat een herkenbaar verhaal! Sterkte!