Frank Meeuwsen

Breek de ketting niet. Een tijdloos advies dat elke productiviteitscoach je zal geven. Hou vol. Kom opdagen. Elke dag weer. Ook al heb je geen zin. Ook al zit de dag niet mee. Bouw de gewoonte om elke dag te werken aan jezelf. Ik heb dit jaar geleerd dat deze platte tip echt werkt.

Ik schrijf 20 jaar online. Als je die 1000 weken bekijkt zit er weinig consistentie in. Dan is het meer een bak vol kralen dan een aaneengeregen ketting. Het heeft me wel geholpen om de schrijfspier te trainen. Iets schrijven op mijn blog mag geen horde meer zijn. Het gebeurt alleen te weinig omdat ik de lat van de horde toch te hoog leg. Want een blog is iets publieks. Ik geef een stuk van m’n ziel bloot en dat is altijd eng.

Ik schrijf nu wel meer dan een jaar aaneengesloten privé. In 2021 haalde ik een persoonlijke mijlpaal door elke dag in dat jaar te schrijven. Voor mezelf. De creativiteit en het uithoudingsvermogen zitten in de beperking die ik mezelf gaf: schrijf drie dingen op die de dag de moeite waard maakte. Dat is het. Geen diepere lagen, geen analyses over de toekomst of wat er in je hoofd speelt. Simpelweg elke dag die ene vraag in beeld: “Welke drie dingen waren de moeite vandaag?”
Soms schrijf ik 10 woorden. Soms 10 zinnen.

In 2020 ben ik ergens in de herfst gewoon een keer begonnen. Met deze drie vragen. Volhouden. En elke dag even teruglezen wat ik in de afgelopen 10 jaar schreef op die dag. Want ik probeer dit al 10 jaar, maar het lukte me nooit om het vol te houden. Ondanks de hiaten in de privé-momenten van de voorgaande jaren zie ik wel patronen. De pieken en dalen in een jaar. De eigen twijfel die omslaat in vertrouwen en succes. De successen die achteraf marginaal bleken te zijn of juist een omslag waren in mijn leven. Momenten met mijn kinderen. Samen met mijn lief. Momenten alleen in de auto. Of op mijn werkkamer. Momenten met collega’s, met vrienden en familie. Momenten die ik op foto en video vastleg.

Inmiddels lees ik terug wat ik een jaar geleden schreef. Wat de drie momenten waren op die dag.

Op een dag in de herfst van 2021 maakte ik 365 onafgebroken schrijfdagen vol. Dat was mijn eigen, particulier moment. Niet gedeeld met de buitenwereld. Geen Twitter thread over de wijze lessen die het me brengt. Maar gewoon doorgaan. Op naar inmiddels 450 dagen onafgebroken schrijven wat de dag de moeite waard maakt. En elke dag heeft wel een eigen mijn moment. Door elke dag op te dagen maak ik de ketting van herinneringen. Herinneringen aan hardloopochtenden door de bossen, gesprekken met mijn kinderen, gebeurtenissen op het werk, momenten onderweg, een heerlijke lunch met mijn lief. Inkijkjes in een jaar dat geen grote pieken kende, maar wel veel kleine zijweggetjes en prachtige uitzichten.

Inmiddels kijk ik uit naar het moment dat ik weer kan schrijven wat de dag me heeft gebracht. Ik ben me gedurende de dag meer bewust wat er gebeurt en wat het voor me betekent. Schrijven voor mezelf laat me patronen zien waarmee ik meer leer over wat er voor mij toe doet.