Mijn moment 2012
Mijn laatste echte stuk dat ik schreef dat online te lezen was, was mijn moment van 2011. Dit moment schrijf ik wederom aan een keukentafel in Zaandam, in een ander huis, in een andere keuken. Begin december verhuisde ik wederom. Enerzijds met heel veel pijn & verdriet in mijn hart. Dit was tenslotte niet zoals we het allemaal bedacht hadden. Anderzijds wetende dat het zo niet langer ging. De inhoud mocht dan helemaal kloppen, maar de vorm schuurde aan alle kanten…
Voor iemand die altijd relativeert, voelt mijn jaar het na het lezen van de mijn momenten van anderen al een stuk minder kut. Ook al was dat een van de eerste woorden die opplopten bij het mijmeren over mijn moment. En zo heb ik me afgelopen jaar met enige regelmaat ook zeker gevoeld.
De impact van de verhuizing naar Zaandam was groot. Allerlei vanzelfsprekendheden waren in eens niet zo vanzelfsprekend meer en dingen die helemaal niet zo vanzelfsprekend waren, werden dat inene wel. Samen wonen, samen werken, ineens 24/7 bij elkaar op de lip, dan kom je jezelf en elkaar wel tegen en lang niet altijd op een roze wolk.
In de dagelijkse realiteit van een sprookjesachtig mooie Liefde wonen namelijk niet alleen maar feeën & prinsen, maar ook boze stiefmoeders, verwende prinsessen, woeste draken en nog zo wat van die types. En voor je het weet ben je niet meer bezig met het beste in elkaar naar boven te halen, maar met het bevestigen van de types en zit je ineens met z’n allen in een hele foute film.
Boze stiefmoeder stond nou niet echt bovenaan m’n verlanglijstje van te vervullen rollen. Net zomin als die van de jankende vrouw aan de keukentafel. Ook al viel het woord overgang en kan ik vingerwijzen naar m’n hormoonhuishouding, dat leek me de lading niet helemaal dekken. En al helemaal geen fijn vooruitzicht voor de komende jaren.
Er moesten dingen anders, ook al wist ik niet hoe. En toen was daar de ingeving om naar De Voorde te gaan. Een paar jaar geleden kwam ik er voor het eerst voor een individueel traject bij het starten van mijn bedrijf, en ik wist toen al dat ik er terug zou komen. En blijkbaar was dit het moment.
Tijdens de intense Inspiratieweek in september vielen er heel veel kwartjes, maar tegelijkertijd was er het besef dat er meer voor nodig was dan die ene week om dit allemaal te integreren en niet binnen de kortste keren weer in de waan van de dag door te denderen en mezelf daarbij te vergeten. De daad werd bij het woord gevoegd en eind september startte ik met het Horizonjaar.
De leerling in mij is weer wakker gemaakt en samen beginnen we te genieten van het proces. Ik kom kanten van mezelf tegen die ik heel lang heb verstopt, kanten die ik liever niet wil (laten) zien, maar ook kanten die me verrassen. Ik leer zien wat ze me brengen en brachten, ik leer aanvaarden en verantwoordelijkheid te nemen. Ik ervaar weer wat stilte en de natuur mij brengen, ik krijg handvatten aangereikt die me in de waan van de dag helpen bij mezelf te blijven en langzaamaan keert de magie terug in mijn leven. Of nee, beter gezegd: ik leer de magie weer zien en me er voor open te stellen.
2012 was een jaar van vallen en opstaan. Een jaar waar donkere wolken zich met enige regelmaat samenpakten en het bij tijd & wijle flink stormde en er van alles omver werd geblazen, waaronder vastgeroeste denkbeelden van hoe het allemaal zogenaamd hoort & moet. Dat schept ruimte. Ruimte die soms nog wat onwennig voelt, maar waar de deur openstaat voor al wat zich aan wil dienen in het nieuwe jaar.
Dit menszijn is een soort herberg:
Elke dag weer nieuw bezoek.
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid;
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.
Verwelkom ze, ontvang ze allemaal gastvrij!
Zelfs als er een menigte verdrietigheden binnenkomt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat,
behandel dan elke gast toch met eerbied.
Misschien komt hij de hele boel ontruimen
om plaats te maken voor een nieuwe mogelijkheid.
De donkere gedaante, schaamte, het venijn,
Ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
En vraag hun om erbij te komen zitten.
Wees blij met iedereen die langskomt.
Zij zijn jou stuk voor stuk gestuurd van gene zijde
Om jou als raadgevers te dienen.
~Rumi
Je hebt weer een heftig jaar achter de rug wiefke…Ik wens je alle goeds en vooral veel rust voor het nieuwe jaar!
PS je bent helemaal niet in de wieg gelegd voor boze stiefmoeder, meer voor goede petemoei..
Gerjanne, stoere vrouw! Wat ben je toch een mooi mens, en wat kun je dit weer goed verwoorden.. Op naar 2013 waarin die storm je vast weer veel goeds toe zal blazen, wedden?
Enneh, ik ben het met Marloes eens; ik zie ook een gezellige petemoei in jou 🙂
2013 wordt vast een mooi jaar Gerjanne.
Tja, zo kan het in één enkel jaar gaan…maar lieve Gerjanne, er liggen heel veel jaren voor je waarin je nieuwe uitdagingen kunt aangaan. En dat lijkt me nou net dat, dat naar mijn idee je helemaal past, hoort bij jou. We moeten gauw weer ‘ns even bijpraten!! Altijd welkom!
Dat bij praten, vind ik ook een goed idee. Wens je een mooi nieuwjaar waar alles in balans mag zijn.
@Marloes dank je wel lieverd, ik ga voor een heul saai 2013! ;o)
@Sien dank je wel! als je nog een gezellige petemoei zoekt voor het koffieboontje, dan weet je me te vinden ;p
@Erno het begin is veelbelovend! Voor jou ook een mooi 2013
@Rene x2 fijn vooruitzicht voor dit nieuwe jaar: lekker bijpraten! :o)
Mens, mooi mens, wat een verhaal! Ik kan niet wachten om jouw moment van 2013 te lezen, als ik zie wat je nu gaat doen (website even bekeken), kan er alleen maar een boeiend verhaal komen. Ik wens je veel inzichten, snufje geluk en vooral een hoop plezier toe, ga je goed daar ver weg…
Lieve Gerjanne, Ik wens je een heel zonnig jaar en creatief jaar! En ik hoop dat je veel fijne nieuwe verhalen gaat schrijven aan je nieuwe keukentafel. En je weer te ontmoeten dit jaar. Met betere aanleidingen dan de laatste keer dat we elkaar zagen!