‘Had Gerrit de operatie overleefd, dan waren wij misschien nooit geboren’. Dat was de laatste zin van een bijzonder verhaal over een jongen met mijn naam: Gerrit Kracht.
Het verhaal van Gerrit kreeg ik van mijn vader te horen, toen hij na het overlijden van mijn moeder op zoek was gegaan naar herinneringen in zijn fotoarchief. Hij bracht af en toe foto’s mee die ik tot dan nog nooit had gezien, en op een dag hing bij hem in de woonkamer een groot ingelijst portret van een jongen aan de wand.
Het portret leek meer op een tekening dan wat het werkelijk was: een uitvergroting van een bruine korrelige foto die mijn vader kort daarvoor in zijn verzameling had gevonden. ‘Wie is dat?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘Dat is Gerrit, mijn oudere broer’. We vielen beiden even stil. ‘Nog een Gerrit?’ gonsde er door mijn hoofd.
Mijn vader draaide zich om, keek vanuit zijn stoel naar het portret aan de wand en begon te vertellen: ‘Gerrit was de zoon van timmerman Gerrit Kracht en Petronella Smit, jouw opa en oma. Hij werd op 25 September 1923 geboren en na hem kregen ze zijn zus Petronella en twee broers Cassien en Jan.
Toen Gerrit negen jaar oud was werd hij plotseling heel erg ziek. Hij werd daarvoor opgenomen in het Ziekenhuis te Zwolle waar hij aan zijn blindedarm werd geopereerd. Die operatie heeft hij niet overleefd en op 7 Juli 1932 is hij overleden. De wens van drie zonen bleef, en zo werd ik op 1 Maart 1934 geboren. Ik kreeg de naam Gerrit. In 1958 volgde je neef Gerrit en in 1963 werd jij geboren, ook jij kreeg dezelfde naam, maar als roepnaam; Gert’.
Mijn hele familiebeeld werd door dat moment op zijn kop gezet. Ik was de vijftig gepasseerd en had in al die jaren nooit iets over zijn overleden broer Gerrit gehoord.
Niet zo lang geleden kreeg ik een klein fotoalbum van mijn vader gevuld met allemaal oude familiefoto’s. Helemaal achterin ontdekte ik een vakje met daarin een prachtige oude foto die daar een lange tijd verborgen was gebleven. Het was een foto van Gerrit, op dat moment 8 jaar oud, samen met Petronella (mijn tante Nellie, nu 90 jaar oud) zittend op een hondenkar. Links van hen op de achtergrond mijn oma Petronella.
Het verlies van Gerrit en het feit dat wij er nu allemaal zijn is een bijzondere ontdekking, en dat na meer dan vijftig jaar stilte. Ik ga op zoek en hoop nog meer beelden van hem te vinden binnen onze familie.
Niet zo lang geleden heb ik het verhaal van Gerrit aan mijn twee dochters verteld. Ze kunnen het allemaal nog niet zo goed bevatten. Maar ik ben wel heel blij dat het door mijn vader is verteld.
De naam Gerrit komt trouwens meer dan zeventien keer voor in onze stamboom en of er in de toekomst een nieuwe Gerrit bij komt? Afwachten.
Ik wens iedereen een gezond nieuwjaar, vol fijne momenten.
Gert Kracht – Fotografeert, Filmt en schrijft een boek. Bevind zich ergens halverwege de ladder. Maakt kleine stappen naar boven en stopt af en toe om te genieten van het uitzicht.
Twitter: https://www.twitter.com/GertKracht – website: https://www.gertkracht.nl
Er zullen altijd nieuwe Gerrits geboren worden Gert! En met zo’n achternaam ook sterke!
Mooi te lezen dat ik niet de enige ben die er pas veel later erachter komt hoe iets in elkaar steekt! Een krachtig verhaal Gert! Mooi!
Wat een blijft geschiedenis toch interessant, mooi dat je dit hebt kunnen achterhalen.
Wat goed dat je dit ontbrekend stukje geschiedenis nu weet. Bijzondere foto, met die versierde hondenkar en de serieuze gezichten!