Ik wilde eerst overslaan. Alweer. Mijn Moment. Dat schreeuwt om emotie, heftige avonturen. Intens verdriet, onmogelijke liefdes. Het allerhoogst haalbare geluk. En ik? Ik beleefde ‘gewoon, een prachtig jaar’. De kinderen verlieten het nest. We verhuisden naar een mooie bovenwoning in het centrum van Bolsward. Geen hypotheek meer, geen schulden. Goeie banen. En nog altijd samen.
Het is eigenlijk heel bijzonder. Wanneer je een periode niet geconfronteerd wordt met hele pijnlijke of verdrietige gebeurtenissen lijkt het wel of je jezelf minder bewust wordt van het geluk dat je hebt. Je hebt het geluk, maar moet er echt over nadenken om je te beseffen hoeveel geluk je hebt en hoe gelukkig je eigenlijk bent. Het schrijven van Mijn Moment is wellicht daarom wel meer dan een venster waardoor ik de wereld naar mijn jaar laat kijken. Het is ook een manier voor mij om naar binnen te kijken.
Ik ben, samen met Marianne, na veel heel intense jaren in wat rustiger vaarwater gekomen. Letterlijk ook. Als bekroning van onze nieuwe situatie kochten we de topzeil gaffelkotter ‘Cygnus’. Dat we ons dat kunnen veroorloven is voor ons heel groot en een overwinning.
Iedere dag, wanneer ik in de auto stap en naar mijn werk rijd kom ik de Cygnus tegen. Ze ligt vlak bij huis, midden in de stad.
“Wat een mooie boot”, zeg ik dan, altijd hardop.
Zodat ik ook die dag weer weet hoe goed het leven mij gezind is.
Snap dat zo, van dat hard-op zeggen! Heerlijk om zo’n schip te hebben, alleen al om dat gevoel.
Prachtig jaar toch?
Ja, gaaf man 😉
Zaten we jaren geleden nog samen op de dijk te wachten op HenkJan voor een fotosessie. Ik kan me je verhalen nog goed herinneren. Des te meer is het mooi om te lezen dat het ook anders kan lopen. Ik wens jullie een behouden vaart in de komende jaren!
Dank je man!
Ja dat Venster !
Heerlijk. Klinkt alles
Genieten mag gelukkig ook gewoon!
Gelukkig wel!
Geweldig dat je dit doet. Moeten meer mensen doen. Ik kan niet meer anders ha ha. Succes en veel geluk Arno.