Precies een jaar geleden verhuisden we terug naar ons huis. Opeens twee keer zo groot, met opeens twee extra slaapkamers. En ja, het zou natuurlijk fantastisch zijn als we in ieder geval van eentje een kinderkamer konden gaan maken.
Ik verwachtte dat het wel even zou duren, maar vrij snel was het raak. Zwanger! Wat was het teleurstellend om bij de eerste echo te horen dat het niet goed zat. Er was sprake van een missed abortion: het kindje was niet gegroeid en er klopte geen hartje.
Wat zo mooi begon, eindigde nogal plastisch: met een curettage in het ziekenhuis.
Inmiddels was de winter voorbij en de zwangerschap had me vooral energie gekost en weinig opgeleverd. Ik besloot dat het tijd was om het er lekker van te nemen, te beginnen met Koninginnedag. Na de zomer keken we wel weer verder.
Na een aantal weken voelde ik me anders dan anders, alhoewel ik het gevoel herkende. Het zou toch niet…? Nee, onmogelijk! Op een maandagochtend besloot ik een zwangerschapstest te doen. Dan kon ik het idee daarna uit m’n hoofd zetten. Maar de test was positief.
De huisarts snapte er niets van. Twee weken geleden was ik nog ongesteld geweest, de eerste keer na de curettage. Technisch gezien kon ik niet zwanger zijn. Wel zou het een tweede miskraam kunnen zijn. Ze raadde me aan om over een week een echo te laten maken.
Maar natuurlijk kon ik geen week wachten en ik belde het ziekenhuis. Diezelfde dag stonden er drie doktoren naar het scherm te staren. “De curettage is te kort geleden”, hoorde ik. En: “Wat we zien, is te groot voor een nieuwe zwangerschap”. Ze waren het er unaniem over eens: “Mevrouw, dit is nog weefsel van uw vorige zwangerschap.”
Dus lag ik weer in het ziekenhuis, voor weer een zuigcurettage, want ‘dat oude weefsel’ moest natuurlijk wel weg. Het infuus was al ingebracht toen de gynaecoloog nog even langskwam, dezelfde als de vorige keer. Ze vond het wel raar, zei ze tegen me. Met een echo had ze nog gecontroleerd of alles weg was. “Het moeten dan cellen zijn die zich weer zijn gaan ontwikkelen, waardoor je zwangerschapshormoon produceert.” Dat klonk aannemelijk, hoewel ‘die cellen’ niet helemaal waren te rijmen met de woorden van haar collega, die immers vertelde dat ‘het te groot was voor een nieuwe zwangerschap.’
“Laten we dan toch maar even gaan kijken”, besloot de gynaecoloog, die er nog een collega bij haalde. Vanaf de operatietafel zag ik ze turen naar het scherm. Zachtjes overleggen. En wijzen.
En toen gebeurde het: mijn moment van dit jaar. “Kijk”, zeiden ze. “Zie je dit knipperlichtje? Dat is het hartje. Je bent alweer zwanger.”
In eerste instantie waren we boos: het ziekenhuis had bijna een grote fout begaan. We waren in de war: van zwanger naar niet naar onverwachts toch weer naar absoluut niet en nu toch weer wel. En ongerust: konden al die feestjes van de afgelopen weken geen kwaad? Maar na een half uur van geruststellingen – en excuses – was de knop om: het was nu eenmaal zo gegaan. Dit kind had er zin in. Wij ook natuurlijk. En over een tijd zullen we haar dit verhaal vertellen.
Gonnie Spijkstra (34) woont met Floris in Amsterdam, en is 34 weken zwanger van haar eerste kind: een meisje. Ze blogt over inhakers op versereclame.nl en is social media manager bij Telegraaf Media Groep.
Wat een waanzinnig verhaal en super gefeliciteerd met het bijzondere meisje.
Dat meiske wil gewoon supergraag bij jullie zijn. Gefeliciteerd. Dank voor het delen en succes met de laatste loodjes!
Dankjulliewel! Het was heel even heftig, maar als heel snel voelde het als bijzonder!
Wauw! Overal kippenvel!
Erg mooi! Geniet nu en straks van je kindje!
Hoe een leven kan lopen. Verdriet en vreugde en gelukkig blijft het bij vreugde. Het allerbeste en geniet er samen van!
Ontroerend mooi. Dat het allemaal toch goed gegaan is, maakt veel goed en wat heb je haar straks een bijzonder verhaal te vertellen… Dank dat je het alvast met ons wilde delen. Het is een heel bijzonder moment, niet alleen voor 2013…
Tjee, Gonnie, dat er zoveel voorafging aan die ‘pizzabuikje’ tweet… Geniet van je zwangerschap, dat je een mooi dametje op de wereld mag zetten!
pffff. wat een verhaal
wat een fijne afloop
nu nog eventjes wachten
op dat kleine meisje
wat fijn dat dat er een nieuwe ‘Gonnie’ bijkomt! mooi, intens verhaal.
Wat super, geweldig, gaaf en wat is het jullie gegund!! Heel erg veel succes met jullie meisje!
Wat een geweldige reacties, dank! 🙂
Afgezien van de bijzondere start, loopt de hele zwangerschap als een zonnetje!
@Danielle: komt jouw moment morgen online?
Wat een verhaal en wat een achtbaan van emoties moeten dat zijn. Ik ben nog nooit zwanger geweest, maar oh wat lijkt mij dit een intense ervaring! Ik hoop echt zo erg dat de rest van de zwangerschap goed verloopt en dat jullie een fijne familie worden!
Wat een moment! Het wordt een mooi 2014…
mooi! gefeliciteerd!
Ik zit naar de foto van je – inmiddels geboren – dochter te kijken. Wonderlijke aanloop. Schitterende uitkomst. Gefeliciteerd!