In het Zwitserse Montreux vind je op allerlei plekken zwarte metalen silhouetten van bekende personen. Je kunt er even op een bankje gaan zitten en lezen wat die persoon ter plekke heeft gedaan. Zo zag ik (verrassend!) een bordje van Freddie Mercury, die er een tijdje heeft gewoond. Maar ook een bordje over Johanna Spyri. Dat klonk bekend, maar ik kon het niet goed plaatsen. Totdat ik op het bordje las dat het de schrijfster van ‘Heidi’ was. Oh ja! Stereotyper kan bijna niet. Zwitserland, dat is voor veel mensen chocolade, fondue, bergen, horloges en… Heidi.
Bij Freddie was het druk met selfietoeristen, bij Johanna niet.
Het kan leuk zijn om je in het buitenland even helemaal over te geven aan de clichés. Daar ben ik ook niet vies van. Maar daarna is er nog veel meer te leren en te ontdekken. Juist onder die oppervlakkige laag ontdek je hoe het echt is om ergens te leven, door dagelijkse dingen te doen. Door naar het postkantoor te gaan en een pakje te versturen. Of door een boek te lezen dat in een bepaald land verplicht op de boekenlijst van scholieren staat. Je kunt nog verder gaan, door bijvoorbeeld een online inburgeringsquiz te doen, zodat je ontdekt hoe dingen in een bepaald land zijn geregeld. Het hoeven geen verre, exotische bestemmingen te zijn. Vooral landen die je goed denkt te kennen is er altijd nog een diepere laag, die je alleen kent als je er bent opgegroeid of er zelf woont. Het lijken onnuttige details, maar juist daardoor herken je de vanzelfsprekendheden in je eigen dagelijkse leven.
Waarom ik dit schrijf? Omdat Jean-Paul en ik elk weekend onderweg zijn. Een vraag die je dan kunt verwachten is: “Waarom? Wat vinden jullie zo leuk aan reizen?” Of soms ook verwijtend: “Waarom moeten jullie altijd op pad zijn?” Op zo’n moment kun je niet zeggen dat je reizen gewoon leuk vindt. Bijna iedereen gaat graag op reis, een paar keer per jaar. Liefst naar verre bestemmingen zoals Thailand of om even helemaal niets te doen. Maar bij ons is het anders. Wij zoeken het dichterbij, in details die je gemakkelijk voorbijloopt. Het is een manier om in het weekend de drukte van de werkweek even helemaal uit te schakelen.
Bestemmingen zijn soms net mensen. Er zijn maar weinig die je echt kent en waarbij je weet wat er onder de oppervlakte gaande is. Je bouwt vaak een stereotiep beeld op, ook van mensen in je directe omgeving: iemand houdt van hamburgers, hardrock of retrogames. Het kan interessant zijn om bij mensen die je eigenlijk niet zo goed kent, je eens een tijdje écht in iemand te verdiepen. Zonder dat het creepy wordt, en zonder vooroordelen. Door te kijken wat iemand werkelijk bezighoudt, waarom hij of zij bepaalde dingen doet. Bijvoorbeeld een familielid dat vaak wat op de achtergrond blijft, maar dat je wel graag wat beter zou leren kennen.
De mooiste momenten zijn, vind ik, als je zomaar doelloos rondloopt in een buurt waarvan je dacht: saaaaaai, hier is niets te doen. En dan opeens sta je op een plek die je niet had willen missen. Het kost soms iets meer tijd en moeite om iets bijzonders te ontdekken. Maar hee, er zitten 52 weekenden in een jaar, je hebt alle tijd!
Gonny van der Zwaag schrijft al meer dan 18 jaar over technologie. Samen met echtgenoot Jean-Paul richtte ze 13 jaar geleden iCulture.nl op. Roeptoetert niet vaak dat iCulture de grootste Apple-site van de Benelux is (ook al is dat zo).
Mooi, bestemmingen zijn soms net mensen. Als je bewust kijkt zie je iets, waar je elke zo langs kunt lopen. Dank voor je uitnodiging!