Grenzen verleggen

/ 19 reacties
Joeke-Remkus de Vries

Grenzen verleggen. Die neiging ben ik mee geboren en daar ga ik ook mee dood. Mijn moeder zegt al jaren (lees: decennia) dat het er niet uit te slaan is. En toch kom ik af en toe momenten tegen waar ik diep moet graven om de grens daadwerkelijk te verleggen. Mijn moment van 2021 is zo’n moment.

Begin 2019 ben ik op uitnodiging van Age, een goede bekende van vroeger (denk begin jaren 90) uitgenodigd om eens bij hem te komen sporten. Age had namelijk net een paar strongman onderdelen aangeschaft voor in zijn schuur, zijn krachthonk. Mijn eerste reactie was “Pfff, zo sterk ben ik écht niet, da’s niks voor mij”. Opgevolgd door “en dat word ik ook nooit”.

Maar goed, twee weken later kwam ik langs bij Age. Want ja, toch ook wel nieuwsgierig. Als iemand die structureel last heeft van z’n onderrug ben ik altijd ontzettend voorzichtig geweest met elke vorm van sport, maar in het bijzonder krachtsport. Ik had al een eigen homegym waar ik mijn deadlifts, squats en wat al niet meer al jaren probeerde te verbeteren. Met gemiddeld succes en grote periodes van activiteit én inactiviteit.

Die eerste zaterdag in Age’s krachthonk was een eye-opener van jewelste. Niet alleen opende het een deur naar nieuwe vriendschappen, maar bovenal gaf het een nieuwe dimensie aan mijn “grenzen verleggen”. Vanaf die zaterdag heb ik nog maar een paar zaterdagen gemist in die ouwe boerenschuur. Je kunt wel zeggen dat er iets “aan” ging bij mij. Mijn moment van 2021 is een moment waar ik toen dat eerste jaar in 2019 al aan dacht. Eén van de strongman onderdelen die Age had aangeschaft was een ijzeren frame waar je binnenin loopt van 180kg. Het doel is om daar 15 meter mee te lopen terwijl je het optilt. Een behoorlijke aanslag op je lijf, zeg maar. Een paar weken later kwam één van Nederlands sterkste mannen, Johan Langhorst langs, en deed 300kg met de frame carry. Een onmogelijke taak dacht ik. Letterlijk. Ik weet nog dat ik dacht “Als ik daar ooit in de buurt van kan komen, nou pfff, dat zou een prestatie zijn waar ik trots op kan zijn”.

En ja, je voelt ‘m al aankomen misschien… maar dit jaar deed ik precies dat. De frame carry over de volle 15 meter met 120kg extra bovenop het frame van 180kg. Twee jaar lang doorzetten, grenzen verleggen, rugpijn, schouderpijn, de hele mikmak. Maar vooral doorzetten. Want, dat is wat deze tak van sport eist. Je zult fysieke grenzen moeten gaan opzoeken. Maar belangrijker nog, de mentale limitaties waren het lastigst om voorbij te komen. Want ja, heb ik met 47 jaar nog wel dit soort prestaties te eisen van mijn lichaam? En wat doe ik mijn lichaam überhaupt aan met zulke zware gewichten? Kan mijn rug dit wel aan? Wat als het mis gaat?

Nou ja, ik hoef jullie vast niet uit te leggen hoe beperkend ons brein af en toe kan werken. Die van mij deed enorm z’n best. En toch, ik zette door. Mijn moment van 2021 is voor mij vooral ook een bevestiging van wat je kunt bereiken als je grenzen opzoekt en voorbij gaat. Voorbij de comfort-zone. Voor een hele lange periode zocht ik die fysieke grenzen niet op, maar ik merkte dat mijn mentale well-being één op één gekoppeld is aan mijn lichamelijk staat van zijn. Dat besef, die mijlpaal en dat gevoel, dat is mijn moment van 2021. Ze kwamen allemaal samen in het loslaten na die 15 meter. Als je wilt weten hoe dat er uit zag, klik hier.

19 gedachten over “Grenzen verleggen”

    2. Avatar foto
      Bartele

      Moai Joeke R. Grinsen ferlisse is altiid goed ast der mar net oer giest.
      Noflike jierwikseling Joeke R. Mei dyn famylje.
      Groetnis Bartele De Boer

      Antwoord
  2. Avatar foto
    Trix

    Sterk geschreven JR, woorden die de wekelijkse stories en plaatjes van het krachthonk nog gaver maken! Grenzen verleggen en opzoeken om er overheen te kunnen gaan is mooi en blijft spannend. Dat maakt het leven zeer aantrekkelijk.

    Antwoord

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Inloggen
Inloggen
Scroll naar boven