Hans Mestrum

LUNA en SENNA

 

Verleiding

Ik liep naar de keuken voor een bakkie koffie en was bezig met een video te monteren. Daar lag ze. Onze trouwe 10-jarige schoonheid. Zoals altijd lag ze onder de keukentafel met haar rug tegen de verwarming. Zo stil. Zo rustig. Liefdevol keek ze me aan. Zoals altijd. Ik glimlachte naar haar. Lief zoals ze daar lag. Ze keek zo zielig en draaide wat met haar ogen. Een verleidingsmanoeuvre zoals wel vaker.

Maar ineens sloeg de schrik me om het hart. Lag daar nou bloed?

 

Bloed
Toen ik dichterbij kwam zag ik inderdaad een plasje bloed bij haar. Niet zoveel maar genoeg om te zien dat er iets aan de hand was.

“Misschien een tand eruit of zo”, dacht ik en veegde het bloed op. Ik wilde haar wat laten drinken zodat ze haar mond kon spoelen, maar ze wilde niet. Een brokje dan. Ook niet. Dan maar het verboden woord “ Poes”. Niks.
Ze kwam echt niet onder de tafel uit. Nu liep ze de laatste tijd al moeizaam vanwege de artrose, maar voor een brokje en zeker voor die poes kwam ze altijd in beweging.

Ik zette de stoel aan de kant en voorzichtig schoof ik haar onder de tafel uit. Toen zag ik dat de linkerkant van haar gezicht dikker was. “Dit is niet goed!”, dacht ik. En vooral ook dat ze niet wilde lopen of ook maar enige aanstalten maakte om te bewegen. Ze keek me weer aan met die mooie kraaloogjes. Lief!

 

Pijn

Ik belde de dierenarts en ik legde haar voorzichtig achter in de auto. Mijn vrouw ging mee. Bij de dierenarts droeg ik haar naar binnen. Een arts-assistent kwam al snel met een verrijdbare brancard waar ik haar op legde. Ze was rustig maar ik voelde intuïtief dat ze pijn had.

De dierenarts onderzocht haar en kwam tot de conclusie dat ze een groot abces in haar mond had en misschien nog wel verder. Ze kon die weghalen maar verwachtte dat het snel terug zou komen. Vanwege haar leeftijd en de klachten die ze al had vroeg ze eerlijk aan ons wie we een plezier zouden doen met een dergelijke operatie.

 

Laten gaan
Nee, een dergelijke ingreep met onduidelijke afloop en nog meer lijden wilden we niet. We beseften dat we haar moesten laten gaan, ons lief gezelschap. Onze prachtige, lieve Schotse Collie. Je weet dat je de juiste beslissing neemt om haar in te laten slapen maar toch doet dat pijn.

We mocht na het toedienen van het slaapmiddel bij haar blijven terwijl ze rustig in slaap viel.


Liefde

We kwamen met Luna en gingen weg zonder haar. Een rare gewaarwording en met een gevoel dat je echt van een hond kunt houden.

Enkele dagen voor Kerst komt Senna, onze nieuwe Schotse Collie pup. Want we kunnen niet zonder de warmte van een lieve hond.

Ik ben Hans Mestrum, videofilmer en video-editor bij Hans ON Experience en de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Ik maak al videoblogs (destijds vooral voor en op social media) sinds 2004 en doe dat op een laagdrempelige manier. Ik vind het mooi de passie, trots en emoties van mensen te tonen over hun product, bezigheden, evenement, vak of bezieling.

http://www.hansonexperience.com / http://www.hansmestrum.nl

 

Foto: Henk Jan Winkeldermaat / http://www.punkmediamedia.nl

 

4 gedachten over “Hans Mestrum”

  1. Heftig Hans. Brengt me terug naar onze Laddy. Ook een Schotse Collie. Ook een familielid waar we heel erg van hielden. En ja, ook een plasje bloed. Maar aan de achterkant. Ook hem moesten we diezelfde dag nog laten gaan, met een spuitje dat onmiddellijk zijn ogen vredig stemde.
    Ik weet hoe ’t voelt. Ik weet dat sommige mensen zonder ervaring met een trouwe metgezel als huisdier, dit soms niet begrijpen. Maar liefde laat zich niet dicteren. Liefde bepaalt zelf waar het heen stroomt.
    Dank voor je verhaal, Hans.

  2. Dank je Aad.
    Ja was wel heftig, alhoewel niet geheel onverwacht. Ze was de laatste tijd wel meer aan het tobben, dus we hebben er vrede mee. We hebben samen een goede tijd gehad.
    En sinds 22 dec hebben we nieuwe Schotse Collie pup. Heerlijk vrolijke “belhamel” die zo ontzettend snel leert. Een genot dat er weer een ronddartelt 😉

  3. Gets wat verdrietig. Zoals je het beschrijft heeft ze een zeer liefdevol thuis gehad. En wat fijn dat er een nieuwe belhamel is.

  4. Ja wel verdrietig Sanne, maar de mooie momenten met Luna overheersen. En dan is het goed te weten dat je haar niet meer hebt laten lijden dan nodig. En in de nieuwe pup zien we haar ook weer terug 🙂

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven