De zon die door het open raam naar binnen schijnt, vogels fluiten vrolijk hun lied en ik zit aan mijn bureau.
In een zojuist opgeruimd kantoor, aan een bijna leeg bureau. Voor mij is zo’n radicale opruimactie van het kantoor een signaal dat er weer verandering gaande is. Dat er ergens naar toe gewerkt wordt, alleen weet ik als ik er mee bezig ben vaak nog niet wat.
Voor me ligt een vel papier. Geen blauwe lijnen dit keer waarop ik moet schrijven. Ik neem geen pen waarmee ik woorden moet produceren. Nee, dit is anders, het voelt anders, het Ăs anders.
Een leeg vel zonder lijntjes, zonder kaders waarbinnen ik moet blijven. Gewoon een leeg vel. Ik pak gekleurde stiften en voel de vrijheid om te creĂ«ren wat ik wil. Wat Ăk wil.
Er is ruimte voor vrije vormen. Het is tijd voor vrij, voor onafhankelijk, niet gestuurd door familie (‘zou je dat nu wel doen?’), niet gestuurd door vrienden (‘jeetje, ik zou dat Ă©cht niet durven, weet je het zeker?’), niet gestuurd door m’n geliefde (‘zullen we anders eerst dit doen, dan kan dat later nog wel als dit lukt’).
Vrijheid, ruimte, eigen keuzes, mogelijkheden die ik heb verworven door de keuzes die ik maak. Keuzes gemaakt zonder expliciet doel, niets meer dan alleen doen wat goed voelt.
Zoekend naar mijn eigen geluid, niet naar wat men graag hoort. Zoekend naar mijn eigen kunnen, mijn DNA, niet naar het gewenste patroon. Zoekend naar waar ik gelukkig van word, niet naar wat goed is in de ogen van een ander. Zoekend naar wat ik de wereld te bieden heb, niet naar het beantwoorden van de vraag van de ander. Zoekend naar de rode draad die de keuzes verbindt. Zoekend naar mijn invulling voor dat lege vel.
De zon schijnt door de ramen en ik hoor vogels buiten. Het papier op mijn bureau, gekleurde stiften ernaast. Klaar om mijn toekomst opnieuw vorm te geven.
En op dat moment denk ik ‘Als je het gevoel hebt dat alles kan, wat kies je dan?’
2013 is het jaar waarin ik de eerste stap maakte. Ik besloot mijn baan op te zeggen en om als zelfstandige verder te gaan. Een leg vel te kleuren zonder de kaders van anderen.
Doen wat ik leuk vind, op een manier die bij mij past en waar ik verder in wil groeien.
Mijn naam is Heleen Moes (@heleenmoes). Ik ben dol op goed eten en ik ga in Parijs (april ’14) mijn eerste marathon hardlopen. Gaaf!
Als business developer met coachend karakter ondersteun ik ondernemers duurzaam te groeien. Dit doe ik door zowel persoonlijke en zakelijke ontwikkeling te stimuleren. Kijk op heleenmoes.nl om te ontdekken wat ik eventueel voor jou kan betekenen.
Heel veel succes op het onbeschreven pad
Mooie bespiegeling Heleen. Als je je droom bent … vind je vanzelf je bestemming.
Mooi om een nieuw, onbeschreven blad helemaal zelf in te gaan kleuren. Veel succes!
Wat leuk Heleen! En mooi om een stukje van jouw pad mee te kunnen volgen. 🙂
Mooi Heleen, ik wens je een mooie zoektocht waarin de verbindingen vanzelf zichtbaar worden!
Lijkt wel een rode draad bij mensen die voor zichzelf beginnen; zonder de kaders van anderen willen werken. Ik begrijp het enerzijds. Maar anderzijds heb je als klantgerichte ZZP-er toch ook wel degelijk weer met andermans kaders te maken. Zegt het iets over de managementcultuur die men als werknemer ondervond?
Mooi Heleen, fijn buiten de lijntjes kleuren… 🙂
Niet gestuurd is heerlijk, en ook eng.
Geniet van je dapperheid.
Wauw, bedankt voor jullie fijne reacties!
En ja, Jeanine, ik weet dat er altijd kaders zullen zijn, een A4tje heeft immers ook een bepaalde afmeting, geen oneindigheid. En minder goede management ervaringen in het verleden is 1 van de vele factoren, maar 1 van de kleinere. Élke ervaring telt.
Mooi beeld. Stoere stap. Durfal. Deze loonslaaf buigt en wenst jou succes!