Tat Tvam Asi
De eerste zaterdag van de boekenweek, zaterdag 29 mei. De corona zorgt ervoor dat de boekenweek meer dan 2 maanden later is. Ik stap op de fiets en zoek een betere boekhandel. Lastig te vinden in Almere. Daarom fiets ik naar Laren. Daar zit een prachtige.
Elke boekenweek trakteer ik mijzelf op een boek. De keus voor het boek is dit jaar niet moeilijk: Tat Tvam Asi van A.L. Snijders. Snijders is de uitvinder van het ZKV, oftewel Zeer Korte Verhaal. De bundel met ZKV’s is vlak voor de boekenweek uitgekomen. Snijders heeft er zelf over geschreven in een ZKV die ik elke zondag in mijn e-mailbox krijg. Ik ben abonnee van de graslijst.
Dit ben jij
Het aantal ZKV’s heeft Snijders sinds zijn nieuwe liefde flink teruggeschroefd, maar op zondag krijg ik er altijd eentje. ‘Tat Tvam Asi’ is Sanskriet. Het betekent: dit ben jij.
Ik laat het boek uit pure verwennerij voor mijzelf inpakken. Daarbij neem ik natuurlijk het boekenweekgeschenk en het boekenweekessay mee. Met 3 mooie boeken in mijn fietstas rijd ik naar huis. De bossen en het zonnetje trakteren mij ook.
De bundel is prachtig vormgegeven. Zo hoort een boek te zijn. Ik ben al langer bewonderaar van A.L. Snijders. Zijn stijl is prachtig; de ZKV’s bereiken een verregaande staat van perfectie.
Net als bijvoorbeeld J.C. Van Schagen. Ik kocht eerder dit jaar vrijwel zijn hele oeuvre op marktplaats. Van Schagen stencilde zijn gedichten en verhaaltjes en stuurde ze rond naar de liefhebbers. Roestige nietjes houden de kleine versjes bij elkaar. Veel haiku’s in een heel eigen stijl. Los van conventies. Iets wat ik ook zo waardeer aan Snijders.
Onvoltooide ZKV
Vlak na de boekenweek sterft Snijders in het harnas. Hij schrijft een ZKV. Als abonnee van de graslijst, krijg ik het laatste onvoltooide ZKV in mijn e-mailbox. Iets over Cape Snijders. De pointe blijft altijd onopgelost.
Wat mis ik zijn wekelijkse mailtjes. Nu lees ik zijn ZKV’s. Ik heb er nog genoeg nooit gelezen en als ik alles uit heb, begin ik gewoon weer opnieuw. Ik hoop dat zijn uitgever nog veel onuitgegeven werk van hem wil uitgeven. Er liggen nog heel veel brieven die hij schreef voordat A.L. Snijders aan de ZKV begon.
Eigen graslijst
Misschien moet ik mijn eigen graslijst beginnen. Elke week een verhaal of gedicht en dan mailen naar iedereen. Ik schrijf veel, hoe mooi zou het zijn als ik dat met meer mensen kan delen. Al weet ik dat ik de pracht van A.L. Snijders nooit evenaar.
Aan de andere kant de angst er een marketingding van te maken; het doel voorbij schietend. Dat elke week en dat het lek moet zijn. Eerder voor mij de reden het wat rustiger aan te doen met bloggen.
Ik ga het maar eens proberen of kan ik beter in het verborgene blijven schrijven?
Blaadjes met roestige nietjes en dan rondsturen ..
Ik verklap niks, maar wat in het vat zit…
Ik genoot altijd van hem als hij in DWDD was! Hij kon Matthijs goed aan ondanks zijn bescheidenheid.
Spannend wat jij wilt gaan doen met schrijven, jouw eerste serie over nukkige eerste teckel was zó leuk!
Dank je wel Liesbeth. Die teckelverhalen waren inderdaad heel leuk om te schrijven. Nu wil ik meer kijken wat er zoal uit mijn pen vloeit. Een beetje een losse stijl zoeken, experimenteren. Soms op mijn bek gaan. Dat hoort er ook bij. Elke meelezer mag zelf beslissen wat hij ermee doet. Mij nog een kans geven of afscheid nemen van de lijst. Het ligt bij jezelf en is prima wat je ook doet.
Doe wat goed voelt. Schrijf, deel en dan misschien jezelf niet de druk opleggen elke week iets te moeten versturen. Juist in het onverwachte schuilt de mooiheid. Ik denk dat je dan meer bereikt dan elke week die deadline 😉.
Deze was weer een feestje om te lezen. Ik krijg er leeskriebels van 🤗.
Fijne feestdagen, Renata 😘
Bedankt voor je enthousiaste reactie en goede tip. Ik speel ook met het idee om mij niet teveel te laten leiden door een wekelijkse verplichting. De verrassing is minstens evenveel waard. Aan de andere kant helpt een beetje druk om het te blijven doen. Als je het loslaat, bestaat het risico dat je het helemaal niet doet.
En jullie ook fantastische feestdagen…
Schrijven op commando kan niet iedereen (ik zeer zeker ook niet) maar als je een verhaal hebt om te delen dan is schrijven de laatste stap. Laat je leiden door je gevoel, daar kom je het verste mee,
Dat is interessant wat je hier schrijft. Schrijven is maar voor een heel klein deel inspiratie. Voor een ander deel is het gewoon zitten en schrijven. Het is wel dat je in de stemming moet zijn. Ik merk zelf dat mijn werk soms een blokkade is. Als ik daar heel druk ben, heb ik niet genoeg rust om gewoon te gaan schrijven voor mijzelf. Daar moet ik dus nog wel een goede modus in zien te vinden.
Mooi verhaal, Hendrik-Jan. En daarmee is het mysterie meteen opgelost, dat we vonden toen we elkaar tegenkwamen bij Univé: via MijnMoment en Henk-Jan dus ;-).
Goed te zien dat je enthousiast bent blijven schrijven en lezen – dan lees ik je volgend jaar weer en wie weet: zie we elkaar weer een keer live. Tot dan: dank voor het schrijven en groet
Dank je wel Ewout en inderdaad is het raadsel opgelost. Nog steeds heel jammer dat we uiteindelijk niet hebben samengewerkt. Hopelijk komt ‘ons moment’ nog een keer! 😉