Henk-Jan Winkeldermaat

Het is gekmakend soms. Dit proces. Het maken van #mijnmoment. En dan bedoel ik dat dit platform dat in de afgelopen 11 jaar organisch gegroeid is tot wat het nu is, mij veel heeft gebracht. Dat ik niet meer weet wanneer ik wie via Mijnmoment heb ontmoet of leren kennen.

Ik beleefde net, een uurtje geleden, mijn eigen moment. Zittend op de bank, net nadat ik Monique het radio-interview heb laten horen dat Omroep Gelderland Frank van Dijk met mij had over Mijnmoment. Ik had dat interview net via twitter online gezet, nadat de hoofdstukjes van Koning Arthur en die bizarre sprookjes van Grimm boven voorgelezen waren, en kreeg daar al reacties en retweets op. Toen ik de laptop verplaatste naar Monique’s lap om het prachtige #mijnmoment verhaal van Nathalie Bakker te laten lezen, zag ik een rij alerts uppoppen van een DM’ende Ilse Kiwiet.

Oké, Ilse Kiwiet. Ilse is een twitteraar die vaak na elven ’s avonds twittert en dan zit ik meestal ook in mijn laatste online uurtje. Ilse inspireerde me vaak met haar mooie tweets over haar lieve dochter, met de opmerkingen van haar lieve dochter. Eentje die ik en passant een keer opving was – en ik kijk even in m’n favorites om ‘m precies te citeren, 110 dagen geleden: Dochter zei vanavond, voor het slapen gaan: “Kon je maar 1 dagje mij zijn, dan kon je voelen, hoe leuk het is om jou als mama te hebben”.

Twee of drie weken geleden retweette ik die oude favorite tweet van haar en even later zaten we weer te DM’en. Of ze niet met Mijnmoment zou willen meedoen? Ik wist niet zeker of ze het kende, dus linkjes erbij… maar ze bleek het al te kennen.

Op 1 december deed ik de uitnodigingen eruit naar de 25 nieuwe Mijnmomenters to be, waaronder Ilse, en om 01:17 uur op 2 december kreeg ik het eerste Mijnmoment van dit jaar binnen, van de nachtbraker Ilse. Op 3 december las ik het pas, maar toen ik het verhaal gelezen had twitterde ik meteen: #mijnmoment leestip: lees tussen kerst en oud&nieuw het verhaal van @IlseIK WAT EEN VERHAAL.

Waarop Ilse weer naar me mailde: Hi, Aangezien een reactie uitbleef, dacht ik even dat mijn moment niet aan je voorwaarden voldeed. Tot ik je tweet zag. Trouwens, mag het zonder foto. Ik vind het al heel wat dat ik het deel. Mijn naam is @Ilseik is voldoende onder het stukje.

Maar goed, nu dan eindelijk mijnmoment: Monique had het verhaal van Nathalie gelezen en mij m’n laptop teruggegeven zodat ik de DM’s van Ilse kon gaan lezen… Met natte wangen gaf ik de laptop weer terug aan Monique: lees dit eens. Lees deze DM’s. WAT EEN LIEVE DOCHTER!

DM:

Luister je radiofragment van vanmiddag. Nooit gedacht dat je mijn verhaal zou noemen

Dochter is in de huiskamer en ziet me schrikken. Ik zeg dit gaat over ons. “Zijn wij arm geweest?” – Ja, kleine.

“Maar dat heb ik nooit geweten” – Dat was ook de bedoeling, schat. “Zijn we nu nog arm?” Nee, al een hele tijd niet.

“Moest je wel eens huilen, toen we arm waren” – Ja, ik heb wel eens gehuild. “In je eentje” – Ja, in mijn eentje.

“Mama, de volgende keer als er weer iets verdrietigs gebeurd is en je moet huilen, maak me dan maar wakker. Samen voelt het anders”.

Mag ik je bedanken, dat je me hebt uitgenodigd voor MijnMoment. Dit was al een prachtkado. Had het mijn dochter nog nooit verteld

Nu zijn we weer geheimvrij!

#snif

En wat helemaal raar was, was het nummer dat volgde na je gesprek op de radio.

Ik had mijn dochter beloofd, dat ze op drumles mocht, op een moment dat ik uitkoos (als de boel weer op orde was)

Dat nummer van Adele, dat volgde na je radioverhaal met mijn verhaal, was het eerste nummer dat ze leerde drummen

Er gebeuren gekke dingen, sinds ik met jou mijnmoment deelde. Dank.

IK: Jezus, ik zit alles met betraande wangen te lezen. Ga even door, dit is mijnmoment.

17 gedachten over “Henk-Jan Winkeldermaat”

  1. Precies om 16.20 uur gisteren keek ik op Twitter en las: “Punkmedia nu op omroep Gelderland”. Gauw luisteren. Jemig, dacht ik toen ik hét verhaal hoorde. En nu dus HJ als eerste die de kop afbijt.( Klinkt oneerbiedig voor dit prachtige platform). Prachtig beschreven, HJ en zeker benieuwd naar het verhaal van @IlseIK , maar ook naar de momenten van alle anderen. Mooi: “samen voelt het anders”.

  2. Zó, dit raakt tot heel diep in mn buik. Alle andere momenten, ook die van Ilse, vanochtend eerst gelezen. Dit was het ’toetje’. Dankjewel voor het delen!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven