In memoriam: Mariska Haitink

Indrukwekkend ontroerende ode’s aan overleden prachtige moeders, vaders, vriendinnen, geliefdes, vrienden en zelfs verhalen over te jong gestorven kinderen. Mijnmoment heeft in de loop der jaren verdrietige, mooie en ook zeer hoopgevende levensverhalen verteld.

Morgen, precies een jaar geleden, op 21 december 2017, had ik een fotoshoot met Mariska Haitink.
(Ik had vorig jaar een Mijnmoment actie waarin ik in een half uur voor 50 euro portretten ging schieten. Op locatie.)

En vandaag, een jaar later, staat een van die foto’s ingelijst op haar kist. Voor in de Grote Kerk in Lochem. Met meer dan zevenhonderd mensen om haar heen.

Vanavond heb ik de herdenkingsdienst gefilmd van Mariska Haitink, een Mijnmomenter die in 2016 schreef over haar kanker.

Een jaar geleden wilde ze gefotografeerd worden, voor haar tweede Mijnmoment verhaal waarin ze vertelde over de historisch roman die ze aan het schrijven was. Ik hoorde vanavond dat ze daar tot drie weken geleden iedere dag 1000 woorden aan schreef. Het boek is niet afgekomen, en daar zei ze vrede mee te hebben.

Mariska was een Mijnmomenter. De eerste van ons Mijnmomenters die er zelf niet meer is. Ze werd 47 jaar.

Jaap, Isabel, Annemijn, heel veel sterkte bij dit grote verlies.

Morgen wordt ze begraven. In besloten kring.

5 gedachten over “In memoriam: Mariska Haitink”

  1. Ik vind het zo verdrietig om te lezen dat juffrouw haitink is overleden. Zij was mijn docent op het Etty Hillesum Lyceum (ongeveer 18/19 jaar geleden). Ik mis nog altijd onze gesprekken over boeken en haar aanstekelijke enthousiasme, haar droom om ooit schrijver te worden. Ik zocht haar op om te zien of ze haar droom waar had gemaakt, maar ik kwam dit verdrietige nieuws tegen. Je hebt nooit geweten hoeveel jij mij hebt gegeven. Bedankt voor alle liefde. Ik zal je nooit vergeten.

  2. Ik denk nog geregeld terug aan mevrouw Haitink. Op school was ik geen makkelijke leerling en had met weinig docenten een klik, behalve met mevrouw Haitink. Zij respecteerde mij zoals ik was en dat voelde ik waardoor ik ook respect voor haar had. Kan nog steeds niet geloven dat ze er niet meer is, want ontzettend verdrietig dat zo’n fijn persoon de wereld te vroeg moet verlaten.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven